Reactie op extreemrechts coalitieakkoord

Lieve DWARSers,

Na jarenlange normalisatie door rechts is het extreemrechts dan eindelijk gelukt: er komt een kabinet gebouwd op nationalistische en racistische haat over de rug van de meest kwetsbaren. Er ligt een coalitieakkoord doordrenkt van extreemrechts gedachtegoed, dat liever kwetsbare bevolkingsgroepen gebruikt als zondebok, dan progressieve oplossingen biedt voor de vele crises waar onze generatie voor staat.

Als er één racistische partij aan tafel zit, en de andere drie partijen aan tafel gaan daarmee in zee, dan zitten er vier racistische partijen aan tafel. De VVD, NSC en BBB kijken puur voor eigen politiek gewin even de andere kant op als de PVV de meest racistische drek spuit over vluchtelingenopvang. Racisme is te vergeven voor de VVD, NSC en BBB, zolang ze zelf maar genoeg ruimte krijgen voor bezuinigingen, beperking van studiemigratie en natuurverwoestend stikstofbeleid. Laten we ook niet vergeten dat elk van de vier formerende partijen ‘grip op migratie’ wilde, alsof vluchtelingen het probleem zijn, in plaats van de jarenlange afbraak van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers en Immigratie- en Naturalisatiedienst. Met termen als ‘extraparlementair’ proberen VVD, NSC en BBB te doen alsof ze niet echt in een coalitie zitten met de PVV. Niks is minder waar, alle vier de formerende partijen staan achter dit extreemrechtse coalitieakkoord.

De normalisatie van extreemrechts vindt niet alleen plaats bij het vormen van het nieuwe kabinet, maar ook in de Tweede Kamer. Vandaag in een debat verbood Kamervoorzitter (en PVV’er) Bosma het om de term ‘extreemrechts’ te gebruiken. Woorden doen er toe, wij zullen altijd zeggen waar het op staat. In de strijd tegen toenemend racisme, xenofobie en islamofobie moet het beestje bij de naam worden genoemd. Dit nieuwe kabinet wordt extreemrechts, noem het ook zo.

Een snelle scan van het coalitieakkoord laat zien waar de prioriteiten liggen voor deze partijen. Meer bevoegdheden voor politie en veiligheidsdiensten, korting op brandstof doorzetten, 970 miljoen euro bezuinigen op studenten, terugdraaien verhoging minimumloon, minder subsidies voor duurzame energie, bezuinigingen op de NPO, strengere regels rondom uitkeringen, een pro-Israëlische blik op de genocide van Palestijnen, de lijst gaat door. Net zo erg is wat er niet wordt benoemd, denk aan de GGZ, daklozenopvang, de transgenderwet en hoe de woningcrisis wordt opgelost ondanks de versoepeling van stikstofregels. Het is al niet meer verbazend dat er haast vaker wordt gesproken over klimaat als het gaat over een gunstig vestigingsklimaat voor bedrijven dan als het gaat over het beschermen van onze aarde.

Maar de meest extreemrechtse drek is te vinden in het hoofdstuk over ‘Grip op asiel en migratie’, de titel spreekt al boekdelen. Trots wordt er gesproken over ‘het strengste toelatingsregime voor asiel en het omvangrijkste pakket voor grip op migratie ooit’. Mensen die vluchten voor armoede, honger, onleefbare weeromstandigheden als gevolg van klimaatverandering, oorlog en conflict worden neergezet als de oorzaak voor de druk op wonen, zorg, onderwijs, de financiën en de sociale samenhang in Nederland. Onschuldige mensen in nood krijgen de schuld van kabinet na kabinet van afbraakbeleid. En het volgende kabinet doet er nog een enorme schep bovenop. Het terugdraaien van de spreidingswet, 2,5 miljard euro bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking, een tijdelijke Asielcrisiswet, een haast onmogelijke route om asiel aan te vragen, een stop op voorrang voor statushouders voor sociale huurwoningen, versterking van grensbewaking, een opt-out clasule voor Europese asielbeleid; de lijst gaat wederom door. Alles wordt op alles gezet om de meest kwetsbare mensen het leven onmogelijk te maken. Oog voor juridische haalbaarheid en internationale verdragen is allang uit het raam gegooid. Niks hiervan is eigenlijk nog verbazingwekkend, daar heeft jarenlange normalisatie door gelegenheidsliberalen wel voor gezorgd. De deur voor extreemrechts is in campagnetijd al op een kier gezet. In dit coalitieakkoord is de deur uit zijn voegen geblazen.

In deze tijd van groeiende haat, xenofobie en discriminatie tegen alles wat niet past in de beklemmende hokjes van extreemrechts, is het lastig om hoop te houden. Een wereld waarin we strijden tegen klimaatverandering; waarin niemand zich zorgen hoeft te maken over of ze genoeg geld hebben voor het avondeten of de huur; waarin iedereen kan meedoen ondanks hun achtergrond, zo’n wereld lijkt vandaag verder weg dan ooit. Verdriet of woede, alle emoties als reactie op dit verschrikkelijke akkoord zijn terecht.

Deze tijd vraagt om een bundeling van die emoties in keiharde actie. Als een van de emoties de boventoon voert, laat dat dan strijdbaarheid zijn. Strijdbaar tegen racistische zondebokpolitek, tegen extreemrechts en dus tegen dit nieuwe kabinet. Ga de straat op, voer actie en spreek je uit. Ga naast elkaar staan, juist naast de mensen voor wie het sinds vandaag nóg moeilijker en gevaarlijker is om de strijd te voeren.

Wees strijdbaar en hou elkaar vast,

Jullie bestuur,

Judith, Luna, Merlijn, Pepijn, Rick, Ruben, Tony en Thijme