Is in vrijheid en veiligheid je stem kunnen laten horen echt te veel gevraagd?

De Palestijnen herdenken vandaag, 15 mei, de Nakba. Op deze dag in 1948 begon een periode waarin meer dan 700,000 Palestijnen werden verdreven uit hun steden en dorpen. Al 70 jaar is er geen uitzicht op thuiskomst voor hen.

Bij de vreedzame protesten langs het hek dat Israël en de Gazastrook scheidt, werd de afgelopen dagen een bloedbad aangericht. Onder de tientallen Palestijnse doden bevinden zich acht kinderen en waren de meesten jonger dan 27 jaar. Dit waren dappere jongeren die protesteerden voor hun rechten. Ze wilden de wereld laten zien welk onrecht hen elke dag wordt aangedaan. Hun moed werd beantwoord met drones en scherpschutters terwijl die volgens het Internationaal Recht alleen ingezet mogen worden in levensbedreigende situaties. Katapulten en stenen zijn niet levensbedreigend voor soldaten die alle moderne wapens tot hun dienst hebben. Het is laf om met scherp op kinderen en jongeren te schieten.

Als DWARS gaan we zelf ook de straat op en laten we onze stem horen als we het niet eens zijn met onze regering. We kennen de vrijheid van protest en willen hetzelfde voor onze leeftijdsgenoten in alle delen van de wereld. Is in vrijheid en veiligheid je stem kunnen laten horen echt te veel gevraagd?

Vorige week is door de Federation of Young European Greens, waar DWARS lid van is, na jaren van onduidelijkheid onze resolutie ‘Palestine: Towards the End of Occupation, an Establishment of Peace’ aangenomen. Dit was pas de eerste stap. We zullen blijven opkomen voor hen die onrechtmatig van hun mensenrechten worden beroofd.

Op dit moment is de Nederlandse regering lid van de VN Veiligheidsraad. Dit is een unieke kans voor Nederland om zich uit te spreken tegen het excessieve geweld dat Israël de laatste dagen heeft laten zien. Daarnaast moet Minister Blok de Israëlische ambassadeur ontbieden: geen geweld meer tegen ongewapende Palestijnen. In de woorden van Noura Erakat: “We recommend freedom.”