Om de klimaatcrisis echt aan te pakken, moeten we over grenzen heen kijken. De klimaatcrisis is een wereldwijde crisis – een crisis die vooral wordt verergerd door Nederland en Europa, door onze verleden en heden van (neo)kolonialisme die tot uitbuiting en vernietiging van lokale ecosystemen leiden. Daarom moeten we intersectioneel en dekoloniaal zijn om de klimaatcrisis echt aan te pakken. We moeten onze schuld erkennen en verantwoordelijkheid nemen om de crisis globaal op te lossen. We hebben de middelen, de capaciteit, de vaardigheden en de mensen om de klimaatcrisis in Nederland en in de wereld op te lossen door de drie pijlen van klimaatbeleid: klimaatmitigatie, klimaatadaptatie en loss en damages. Dat betekent dat we klimaatverandering tegengaan, maar dat we ons ook inzetten voor een wereld waarin we ons kunnen aanpassen aan klimaatverandering, klimaatschade zoveel mogelijk voorkomen en degenen die verantwoordelijk zijn voor klimaatverandering een grote bijdrage leveren. Zowel grote vervuilende bedrijven als overheden moeten hun verantwoordelijkheid nemen voor hun significante en historische aandeel. Samen kunnen we streven naar een groenere, veiligere en gezondere wereld.