Blogs

De kracht van (blauw)groene daken in Amsterdam

Afgelopen week bleek uit onderzoek van het Rode Kruis dat Nederlanders niet goed zijn voorbereid op klimaatverandering en de extreme weersomstandigheden die het veroorzaakt^[1]. Een van de voorzorgsmaatregelen die we kunnen nemen is het aanleggen van groene daken. Dat zijn daken bedekt met mos, sedum of andere planten. Groene daken fleuren de stad niet alleen op, maar houden ook neerslag vast. Blauwgroene daken, ook wel polderdaken genoemd, houden zelfs extra veel water vast door een speciaal krattensysteem onder de beplanting^[2]. Op 10 oktober, de dag van de duurzaamheid, werd bekend dat Amsterdam een Europese subsidie van 4.8 miljoen heeft gekregen voor de aanleg van 10.000 vierkante meter blauwgroene daken op corporatiewoningen^[3]. Het RESILIO-project, zoals het wordt genoemd, is een samenwerking tussen verschillende organisaties, waaronder de gemeente. Het toont de kracht van lokale initiatieven en laat zien dat Amsterdam zich inzet voor klimaatadaptatie. Maar wat is het RESILIO-project precies en wat is er zo gunstig aan (blauw)groene daken?

Het RESILIO-project is een samenwerking tussen gemeente Amsterdam, HvA, VU, Waternet, Polderdak, Rooftop Revolution, Consolidated, Stadgenoot, Ymere en De Key^[4]. Met het project worden blauwgroene daken aangelegd op corporatiewoningen in de Bellamybuurt, Geuzenveld, Oosterpark en Kattenburg. Deze locaties zijn gekozen omdat ze kwetsbaar zijn voor wateroverlast en omdat de daken van deze woningen sowieso aan vervanging toe zijn. Een ander voordeel van deze locaties is dat mensen met een sociale huurwoning dankzij dit project kunnen profiteren van blauwgroene daken. Het project krijgt subsidie van het Europese ‘Urban Innovative Actions’ programma, omdat het op vernieuwende wijze technologische innovaties integreert in lokale samenwerkingsverbanden^[5].

Project RESILIO is niet het enige waarmee de gemeente (blauw)groene daken probeert te stimuleren. In de Agenda Groen is vastgesteld dat er tussen 2015 en 2018 50.000 vierkante meter aan ‘groen dak’ moet worden gecreëerd, waarmee de stad uitkomt op een totaal van circa 200.000 vierkante meter. Dat is een ambitieus begin, maar met twaalf vierkante kilometer aan kale platte daken^[6] heeft Amsterdam nog meer potentie. Om groene daken te realiseren wordt samengewerkt met woningcorporaties, VvE’s, bedrijven, scholen en andere organisaties^[7]. Daarnaast bestaat er een subsidieregeling waarbij de gemeente tot 50% van de kosten voor groene daken of gevels betaalt^[8]. Niet alleen huiseigenaren, maar ook huurders en bedrijven kunnen aanspraak maken op de subsidie. Maar waarom zijn groene daken eigenlijk nodig?

Het is niet alleen belangrijk voor Amsterdam om klimaatverandering tegen te gaan (mitigatie), maar ook om zich aan te passen aan de gevolgen ervan (adaptatie). Een belangrijk aspect van klimaatadaptatie in Nederland betreft waterretentie. Door klimaatverandering wordt Nederland (nog) natter en worden weersomstandigheden extremer.^[9] Vandaag de dag komen extreme regenbuien al twee tot vijf keer zo vaak voor als in de jaren 1950, en naar verwachting is dat in 2085 tien keer zoveel^[10]. Amsterdam is extra kwetsbaar voor deze buien, omdat de stad een grotendeels verhard oppervlak heeft en dicht bebouwd is. Regenwater kan daardoor niet goed infiltreren in de bodem en komt direct in het riool terecht. Het huidige rioleringssysteem is niet in staat om het overtollige water op te vangen, waardoor wateroverlast ontstaat^[11]. Een groot voordeel van groene daken is dat ze regenwater vasthouden, waardoor het niet (direct) op straat of in de riolering komt. Hoe dikker de bodem van een groen dak, hoe meer water het vasthoudt. Groene daken met een dunne bodem en kleine vetplantjes houden al 40 tot 50% van de neerslag vast. Blauwgroene daken houden zelfs tot 95% van het water in extreme regenbuien vast^[12]. De blauwgroene daken van project RESILIO zijn bovendien uitgerust met sensoren die op basis van de weersverwachting water kunnen vasthouden of juist lozen^[13].

Waterretentie is echter niet het enige voordeel van de groene daken. Ze dragen ook bij aan de hittebestendigheid van de stad, een andere vorm van klimaatadaptatie. Als gevolg van klimaatverandering wordt Nederland namelijk niet alleen natter, maar ook warmer^[14]. En dat heeft problematische gevolgen. Hittegolven zoals die van afgelopen zomer zijn ‘onderschatte sluipmoordenaars’^[15], die veel ouderen het leven kosten^[16]. Ouderen kunnen hun lichaamstemperatuur moeilijk op peil houden, met fatale gevolgen. Afgelopen zomer leidde de hitte tot circa 100 extra doden per week en in 2006 zorgde een hittegolf zelfs voor 400 extra doden per week^[17]. De effecten van hitte zijn nog heftiger in steden, omdat gebouwen en bestrating warmte vasthouden^[18]. In Amsterdam is het daardoor tot vier graden warmer dan in de gebieden eromheen^[19]. Groen, en dus ook (blauw)groene daken, absorberen warmte en helpen daarmee de stad af te koelen. Daarnaast absorberen ze geluid, waardoor ze geluidsoverlast van onder andere verkeer tegengaan^[20]. Maar groene daken hebben niet alleen voordelen voor de stad als collectief, maar ook voor de individuele eigenaar van het gebouw waar ze op komen. Groene daken zorgen namelijk voor een verdubbeling van de levensduur van de dakbedekking^[21]. Ook zorgen ze voor betere isolatie van woningen, waardoor in de zomer minder airconditioning en in de winter minder verwarming nodig is. Dat zorgt voor minder uitstoot en een lagere energierekening,  wat zeker voor bewoners van sociale huurwoningen een groot voordeel is.

Groene en vooral blauwgroene daken hebben dus enorme voordelen voor de stad en haar inwoners. Project-RESILIO laat de innovatieve en groene kracht van lokale samenwerking zien. Hopelijk kan dit project een voorbeeld worden voor meer groene initiatieven, zowel binnen als buiten Amsterdam. Want een groene, gezonde en veerkrachtige stad, dat willen we toch allemaal?

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Isha Groot

^[1] https://www.nu.nl/klimaat/5620595/rode-kruis-nederlanders-slecht-voorbereid-klimaatveranderingen.html?redirect=1

^[2] https://bodemambities.nl/sites/default/files/2018-04/bouw_groen_en_blauw_-_inspiratie_voor_rainproof_en_natuurinclusief_bouwen_op_centrumeiland_amsterdam.pdf

^[3] https://www.at5.nl/artikelen/187136/amsterdam-wint-eu-subsidie-met-blauw-groene-daken-project

^[4] https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/college/wethouder/laurens-ivens/persberichten/blauw-groene-daken/

^[5] https://www.uia-initiative.eu/en/news-events/discover-22-new-projects-3rd-uia-call-proposals

^[6] https://www.trouw.nl/home/een-groene-stad-begint-op-het-dak~ac29e01b/

^[7] Agenda Groen: https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/volg-beleid/groen/

^[8]https://kanadocumenten.amsterdam.nl/SRVS/Data/Amsterdam/KnowledgeBases/Kennisbank/document/Extern/Subsidiebureau/Toelichting-bij-de-Subsidieregeling-groene-daken-en-gevels-Amsterdam-2018.pdf

^[9] http://www.klimaatscenarios.nl/images/Brochure_KNMI14_NL.pdf

^[10] https://www.rainproof.nl/sites/default/files/def_katern_1_beleidskader_en_programma-klein.pdf

^[11] https://www.rainproof.nl/sites/default/files/def_katern_1_beleidskader_en_programma-klein.pdf

^[12] https://bodemambities.nl/sites/default/files/2018-04/bouw_groen_en_blauw_-_inspiratie_voor_rainproof_en_natuurinclusief_bouwen_op_centrumeiland_amsterdam.pdf

^[13] https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/college/wethouder/laurens-ivens/persberichten/blauw-groene-daken/

^[14] http://www.klimaatscenarios.nl/images/Brochure_KNMI14_NL.pdf

^[15] https://www.gezondheidenco.nl/241102/zomerhitte-onderschatte-sluipmoordenaar-hoe-houd-huis-koel/

^[16] https://www.rtlz.nl/algemeen/binnenland/artikel/4374541/hittegolven-eisen-hun-tol-wekelijks-100-doden-meer

^[17] https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/4375301/doden-door-hitte-lichaamstemperatuur-moet-37-graden-blijven-oudere

^[18] https://hitte-eilanden.nl/wat-is-een-hitte-eiland/

^[19] Agenda Groen: https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/volg-beleid/groen/

^[20] Agenda Groen: https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/volg-beleid/groen/

^[21] https://www.trouw.nl/home/een-groene-stad-begint-op-het-dak~ac29e01b/

Intocht in Amsterdam met roetveegpiet: hoe het ook kan

5-12-2018

Eind november, tijdens de koude herfstdagen, is een tijd van tradities in Nederland. Zoals de komst van Sinterklaas, de cadeautjes in een schoen én, sinds een aantal jaren: de Zwarte Pietendiscussie. In het weekend van 18 november zette de Goedheiligman weer voet aan wal in Nederland – gepaard met veel oproer. Verschillende gemeenten wisten zich niet goed raad met de aankleding van de Pieten: ‘gewoon’ zwart of toch roetvegen? Gemeenten mochten hier zelf keuzes in maken. Demonstratie-groepen tegen Zwarte Piet zouden naar alle waarschijnlijkheid wel bij veel intochten aanwezig zijn. Dit verliep niet bepaald vlekkeloos: in Eindhoven liep het uit de hand met pro-Zwarte Pieters die Hitlergroeten brachten tegen de demonstranten. In Amsterdam verliep de optocht een stuk gemoedelijker. De hoofdstad had in 2014 gekozen voor de opvoering van de roetveegpiet. GroenLinks heeft al vaker tijdens de Zwarte Pietendiscussie betoogd voor afschaffing van de Zwarte Piet. Was dit de reden der er in het ‘linkse’ Amsterdam geen heftige taferelen waren zoals elder in het land, of zit er meer achter de kindvriendelijke intocht?

De zwart geschminkte knecht van Sinterklaas zorgt al enige jaren voor veel geëmotioneerde debatten en onenigheid.  Hoewel het figuur al wel langer discutabel was, barstte de bom in 2013 onder de Zwarte Piet-tegenstanders. De campagne ‘Zwarte Piet is Racisme’ werd opgezet en kreeg veel aanhang. De discussie heeft de afgelopen jaren voor veel verdeeldheid gezorgd in Nederland. Want een kinderfeest, tenslotte, kan toch niet zo schadelijk zijn? Echter, de achterliggende gedachte en de historische inslag is ook zeker belangrijk. Het personage van Sint Nikolaas stamt uit de negentiende eeuw, waar hij vanaf omstreeks 1850 ook werd afgebeeld met zijn zwarte knecht gekleed als page (schildknaap). De negentiende eeuw staat bekend als een periode in de hoogtijdagen van het kolonialisme. Met het slavernijverleden van Nederlandse koopvaardij in gedachten, kan de afspiegeling van een zwarte knecht wel degelijk als racisme worden opgevat. Het argument dat het kinderfeest wat er eeuwen later uit is geresulteerd geen kwalijke bedoelingen heeft, hoeft niet te betekenen dat de oorspronkelijk betekenis niet aanstootgevend kan zijn.

Het paradoxale aan tradities is namelijk dat deze aan verandering onderhevig zijn. Sommige fenomenen worden makkelijk tot traditie gebombardeerd, terwijl andere ietwat onhandige tradities snel weer worden vergeten. Het feest van Sinterklaas viert Nederland ook niet sinds ‘altijd’, maar vanaf ongeveer 1850. Hetgeen wat tradities zo aantrekkelijk maakt is het wij-gevoel, erbij horen, samenhorigheid. Vaak zijn er in een samenleving veel aspecten die voor verdeeldheid zorgen, dan is het prettig om op tradities terug te kunnen vallen om enige legitimiteit te creëren. In onzekere tijden is men erg bang om het wij-gevoel kwijt te raken en houdt er daarom krampachtig aan vast – wat op paradoxale wijze juist voor verscheuring zorgt.

De gemeente Amsterdam koos vorig jaar al voor een Zwarte Piet-loze intocht. Het bestuur van de intocht wordt verzorgd door de Stichting Sint in Amsterdam (SSIA). Bij de intocht van 2017 kregen de Pieten een ware make-over waarbij de zwarte schmink, kroesharen en gouden ringen achterwege werden gelaten. De nieuwe Pieten-pakken waren geïnspireerd op de Spaanse klederdracht uit de zestiende eeuw. Er werd teruggegrepen op het figuur van de page waarop de originele Piet gebaseerd was. Amsterdam maakte in 2014 al de keuze om het uiterlijk van de Pieten aan te passen tijdens de intocht. De hoofdstad wilde in 2017 voorgoed met de discussie afrekenen: met de aanschaf in plaats van huur van 400 pakken, was de stad erg zeker van haar zaak. Aanvankelijk werd er bij de invoering van de compleet nieuwe Pieten vorig jaar ook geprotesteerd, omdat de Pieten te veel zouden doen denken aan Spaanse edellieden. Het Landelijk Platform Slavernijverleden (LPS) vond het zeer opmerkelijk dat er werd gekozen voor een edelman, symbool van de Spaanse onderdrukking. Ondanks de ophef, verliep de intocht in 2017 rustig en zonder incidenten.

Deze trend werd in 2018 voortgezet. Andere grotere steden zoals Utrecht en Den Haag lieten ook de Zwart Piet achter zich. De SSIA legde in een statement van november 2017 uit waarom de stad brak met de traditionele Piet: “De Stichting Sint in Amsterdam heeft zich de vraag gesteld of het maatschappelijk aanvaardbaar is dat, witte, autochtone Nederlanders, hun gezicht bruin of zwart en hun lippen rood schminken, en daarbij oorringen en een zwarte kroeshaarpruik dragen. Veel mensen voelen zo niet meer dat Zwarte Piet een hulp is van Sinterklaas, maar zijn slaaf. De periode van de slavernij is, op zijn zachtst gezegd, een smet op de Nederlandse geschiedenis.” Ook betreurde het bestuur het dat er mensen gekwetst raakten van het uiterlijk van de Pieten, waardoor zij dus reden genoeg zag om het te veranderen.

De voornaamste reden die het bestuur gaf voor de aanpassing van het Pieten-uiterlijk was de culturele diversiteit in de stad Amsterdam. Zij verklaarden: “Het bestuur is zich bewust van de veranderde samenstelling van de Amsterdamse en Nederlandse bevolking. Anno 2017 bestaat ruim 43,8 % van de Amsterdammers uit niet-Westerse allochtonen, 13,5 % Westerse allochtonen en 42,6% autochtone Amsterdam. Als we willen dat alle kinderen zonder nare gevoelens het feest mee kunnen vieren, zullen we moeten bekijken hoe we de uitvoering van Piet vorm gaan geven.” Vanuit maatschappelijk oogpunt is het mooi gezegd dat een multiculturele stad als Amsterdam een Sinterklaasfeest wil vieren die voor iedereen acceptabel is.

Anno 2018 zou de rechtbank in Haarlem oordelen over het uiterlijk van de Piet bij de landelijke intocht. Zwarte Piet werd door de rechtbank niet verboden, wat resulteerde in een mengelmoes van geheel zwart geschminkte en roetveegpieten. Uiteindelijk konden gemeenten dus zelf invulling geven aan de intocht. ‘Het was geen weekeinde om trots op te zijn, als land’ schreef Roelf Jan Duin in het Parool. In onder meer gemeenten zoals Eindhoven, Tilburg, Groningen, Hoorn en Rotterdam werd het kinderfeest overheerst door rechts-radicale groepen en hooligans wat leidde tot uitingen van intimidatie, geweld en scheldpartijen. Amsterdamse speelde in op gevoel van multiculturalisme wat speelt in een grote stad. De keus voor de roetveegpiet wat werd beloond met een gemoedelijke intocht. Het kán dus wel – nu met z’n allen?

Politiek Amsterdam Commissie Team

Bronnen:

https://www.parool.nl/binnenland/kamer-rutte-toon-leiderschap-in-zwarte-piet-discussie~a4607944/

https://www.parool.nl/binnenland/rutte-ik-heb-helemaal-niets-met-zwarte-piet-extremisten~a4607894/

https://www.parool.nl/binnenland/het-was-geen-weekeinde-om-trots-op-te-zijn-als-land~a4607879/

https://www.parool.nl/amsterdam/geslaagde-intocht-is-beloning-voor-keuze-schoorsteenpiet~a4607844/

https://www.telegraaf.nl/nieuws/2812225/intocht-sinterklaas-in-amsterdam

https://www.nu.nl/sinterklaas/5571071/rechtbank-geen-aanpassing-uiterlijk-zwarte-piet-bij-landelijke-intocht.html?redirect=1

https://mensenrechten.nl/nl/toegelicht/zwarte-piethttps://www.sintinamsterdam.nl/wp-content/uploads/2015/08/ssia_pietendiscusie171117.pdf

https://www.metronieuws.nl/nieuws/binnenland/2017/11/einde-discussie-amsterdam-lanceert-nieuwe-pieten

https://www.sintinamsterdam.nl/wp-content/uploads/2015/08/ssia_pietendiscusie171117.pdfhttps://www.elsevierweekblad.nl/nederland/achtergrond/2017/09/groenlinks-amsterdam-wil-ban-op-autos-en-zwarte-piet-540873/

Moskeeën sluiten leidt niet tot een vrije samenleving

24-10-2018

In haar eerste ‘Gesprek met de Burgemeester’ (AT5) afgelopen maand, zei Femke Halsema dat ze bij de bestrijding van fundamentalisme “in het uiterste geval” moskeeën wilde sluiten. Dit past in een trend van eerdere uitspraken waarin zij aangaf niet te willen samenwerken met salafistische organisaties, omdat zij “de gelijkwaardigheid van man en vrouw en homoseksuelen niet serieus nemen” en “anti-democratisch” zijn.

Terwijl FvD, CDA en VVD feest vierden, werd Halsema na deze uitspraken op het matje geroepen door de rest van de gemeenteraad. Sofyan Mbarki, die Marjolein Moorman opvolgde als fractievoorzitter van de PvdA, en Reinier van Dantzig (D66) twijfelden aan de juridische basis van het voorstel. Ook volgens strafrechtadvocaat Anis Boumanjal hebben de plannen van de burgemeester vanwege het recht op vrijheid van godsdienst, vrijheid van vereniging en vrijheid van meningsuiting weinig kans van slagen. Hij zegt dat de blokkade door deze drie artikelen van de grondwet alleen vervalt ‘als er sprake is van structureel (strafrechtelijk) wangedrag waardoor de samenleving dreigt te worden ontwricht. En dan geldt ook nog eens de vereiste dat dit wangedrag uit de daden van de moskee zelf voortkomt, en dus niet uit die van individuen.’ Dit terwijl Halsema al tot sluiting over zou willen kunnen gaan als de organisaties conservatieve ideeën hebben. De meeste coalitiepartijen vonden het sluiten van moskeeën ook geen goed plan omdat er volgens hen al genoeg manieren zijn om zogenoemde ‘haatpredikers’ te bestrijden.

Daarnaast hekelde PvdA’er Mbarki dat Halsema geen concrete voorbeelden gaf, waardoor volgens hem de gehele moslimgemeenschap weggezet werd. Ook ‘jongerenimam’ Yassin El Forkani kon er niet mee leven en riep Halsema op om “namen en rugnummers” te noemen. GroenLinks-fractievoorzitter Femke Roosma drong er bij Halsema op aan dat ze het in het vervolg over extremisten en jihadisten in plaats van salafisten zou hebben. De eerste groep wil de samenleving drastisch veranderen en zoekt daarbij eerder geweld op, terwijl salafisme een verzamelnaam is voor koranvaste moslims, die in overgrote meerderheid vredelievend zijn.

De gebezigde taal is echter niet het enige wat van belang is; Halsema voert hier ook een beleidswijziging door op het gebied van anti-radicalisering, als je kijkt naar voorgaande burgemeesters. Onder Job Cohen werd er, na de moord op Theo van Gogh, een programma opgezet met de slogan ‘Wij Amsterdammers’ om verbinding te zoeken met de islamitische gemeenschap. Men probeerde zo onder andere radicalisering van moslimjongeren te voorkomen. Cohen zag het als zijn plicht als burgervader om “de boel bij elkaar te houden”. Vanwege zijn keuze voor praten, het zogenaamde ‘theedrinken’, kwam Cohen negatief in het nieuws. Tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 kreeg hij van tegenstanders de kritiek dat hij ‘te soft’ was op het gebied van de islam en radicalisering. Gezien de recentelijke ontwikkelingen ontvangt hij hier nu een stuk meer lof voor.

Zijn opvolger, Eberhard van der Laan, was een aanhanger van de Ierse ‘radicaliseringsexpert’ David Kenning. Kenning stelde dat bij het bestrijden van radicalisering vooral sociale en praktische kenmerken, zoals armoede en een zoektocht naar avontuur, een rol spelen. Hiermee werden religieuze en ideologische aspecten achterwege gelaten. Deze keuze bleek niet goed te vallen bij de islamitische organisaties. Het contact met de organisaties, dat sowieso al minder goed was sinds het vertrek van Cohen naar Den Haag, ondervond hierdoor wederom een drempel. Zo bleek uit een inventarisatie van NRC in 2014 dat veel Marokkaanse organisaties zich niet gehoord voelden.

Beatrice De Graaf, terrorisme-expert, die voor de Gemeente Amsterdam onderzoek deed naar misstanden binnen de Amsterdamse anti-radicaliseringsdienst, leverde postuum kritiek op Van der Laan’s beleid. Onder andere doordat er vanaf zijn aantreden bezuinigd was op de dienst zou de kennis en ervaring over de religieuze impact bij radicalisering verloren zijn gegaan. Toen het door de opkomst van IS in 2014 weer een hot topic werd, moest de organisatie weer van de grond worden opgebouwd. Van der Laan schakelde Kenning in om een nieuw radicaliseringsbeleid op te zetten. Onderdeel van dit beleid was de zogenaamde ‘grijze campagne’, waar een acteur zou worden ingezet om vlogs te maken waarin hij van jihadistische neigingen het rechte pad op kwam. De gemeenteraad en zelfs de coalitie waren hier niet over ingelicht. In plaats daarvan kwam het  naar buiten via de media toen Saadia T., de rechterhand van Van der Laan, ontslagen werd wegens een integriteitsfout. De Graaf had kritiek op het feit dat Van der Laan niet heeft geprobeerd te leren van andere steden, maar zelf een relatief amateuristisch beleid heeft opgezet. Verder was er vanuit andere hoek kritiek op Van der Laan’s vertrouwen in Kenning. Elsevier-journalisten konden geen publicaties betreffende radicalisering van hem vinden en in tegenstelling tot iemand als De Graaf lijkt Kenning als zelfverklaarde psychoanalyticus geen overtuigend CV te kunnen voorleggen.

Jozias van Aartsen nam als waarnemend burgemeester de kritiek van De Graaf ter harte en zei een handreiking te willen doen naar moslimjongeren die een “richtsnoer en vastigheid” zoeken bij salafistische moskeeën. Niet door salafistische denkbeelden te bestrijden, maar door juist in gesprek te gaan met salafistische moskeeën om radicalisering te voorkomen. Om zijn verhaal kracht bij te zetten gaf van Aartsen in de commissievergadering waar dit onderwerp besproken werd een voorbeeld; De as-Soennah moskee in Den Haag werd in de tijd dat hij daar burgemeester was vaak in één adem genoemd met moslimextremisme. Toen de leiding daar door de jonge garde werd overgenomen, bleef de moskee orthodox maar werd het er één „die zo’n positieve bijdrage levert binnen de Haagse gemeenschap. (…) Het gros van die mensen in meer orthodoxe moskeeën neigt niet tot radicale daden.”, aldus van Aartsen.

Halsema kiest er voor om te breken met het beleid van Van Aartsen en helt in de uitwerking eerder over naar het kamp-Van der Laan. Waar het verminderde contact tussen Van der Laan en islamitische organisaties voortkwam uit een (naar mijn idee verkeerde) pragmatische beleidskeuze binnen anti-radicaliseringsbeleid is de beleidskeuze van Halsema eerder principieel. Volgens haar zou de gemeente organisaties met extremistische standpunten legitimeren door met ze om tafel te gaan zitten. Daarmee bestrijdt men radicalisering wel, maar maakt het de samenleving aan de andere kant minder vrij; Salafisten hebben dan eerder de mogelijkheid om hun afkeer tegen homoseksualiteit, gelijke rechten voor vrouwen en de democratisch rechtsorde aan andere op te leggen.

Hiermee stelt Halsema een vrije samenleving boven een effectief radicaliseringsbeleid dat, zoals de Graaf zegt, religieuze factoren meeneemt en zich uit in handreikingen naar de islamitische gemeenschap.

Een vrije samenleving en een effectief radicaliseringsbeleid hoeven elkaar echter niet uit te sluiten. Integendeel, je kunt op het gebied van radicalisering in gesprek gaan met salafisten en tegelijkertijd acties en preken die de vrije samenleving ondermijnen afkeuren en in het uiterste geval imams vervolgen. Daar hoef je geen moskeeën voor te sluiten. De lijn van Halsema plaatst echter een bom onder het opkrabbelende radicaliseringsbeleid van de gemeente en kan door het gebrek van adequate preventie leiden tot meer geradicaliseerde jongeren en daarmee tot een onveiligere stad.

Een vrij Amsterdam wordt minder bedreigd door salafistische organisaties en méér door de principiële keuzes van Halsema.

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Job Vermaas

Bronnen:

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/halsema-wil-in-uiterste-geval-moskee-kunnen-sluiten~bb0583af/

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/10/11/de-eerste-drie-maanden-van-burgemeester-femke-halsema-a2417515

https://www.parool.nl/opinie/-halsema-s-zero-tolerance-kan-averechts-werken~a4605984/

https://www.telegraaf.nl/nieuws/2577124/halsema-onderzoekt-sluiting-gebedsruimten

https://www.parool.nl/amsterdam/halsema-onderzoekt-ruimte-voor-actie-tegen-gebedshuizen~a4604762/

https://www.at5.nl/index.php/artikelen/186383/halsema-moet-niet-praten-in-algemeenheden-maar-namen-en-rugnummers-noemen

https://www.at5.nl/artikelen/183480/van-aartsen-onderzoekt-mogelijke-samenwerking-met-salafistische-moskeen

https://www.parool.nl/amsterdam/amsterdam-haalt-band-met-moslimclubs-aan~a4600306/

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/02/22/van-aartsen-reik-salafistische-moslims-de-hand-a1593312

https://www.groene.nl/artikel/de-waarnemer

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/28/grip-krijgen-op-de-stopera-en-nog-vier-opdrachten-voor-femke-halsema-a1608288

https://www.trouw.nl/home/de-pvda-gaat-weer-theedrinken~a24d2f20/

https://www.trouw.nl/home/job-cohen-ik-was-woedend-over-de-moord-~a8547ba2/

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/wat-heeft-amsterdam-in-petto-voor-jozias-van-aartsen-~b3beb5a3/

https://www.trouw.nl/samenleving/amsterdamse-aanpak-van-radicalisering-ziet-religie-over-het-hoofd~ac2cdff5/

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/05/28/radicalisering-aanpakken-op-zn-nederlands-a1604546

https://www.elsevierweekblad.nl/nederland/achtergrond/2018/08/halsema-weigert-samenwerking-met-salafistische-organisaties-639444/

https://www.nrc.nl/nieuws/2014/11/01/van-der-laan-heeft-te-weinig-contact-met-marokkaanse-organisaties-a1421364

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/11/02/goeroe-in-de-stopera-13815640-a1579686

Groen moet je doen, maar wel sociaal

10-10-2018

De tiende van de tiende: de dag van de duurzaamheid. Het is een dag om stil te staan bij het complexe vraagstuk klimaatverandering en de gevolgen ervan. Vorige week maakten klimaatwetenschappers van het IPCC bekend dat opwarming van meer dan 1.5 graden mogelijk leidt tot een onomkeerbaar kantelpunt, waarna ijskappen niet meer zullen stoppen met smelten^[1]. Dat betekent ook dat de 2-graden doelstelling van het Parijs-akkoord niet langer toereikend is. Sinds de industrialisatie is de temperatuur al met 1 graden gestegen en als we op huidige voet doorgaan bedraagt de stijging in 2084 maar liefst 4 graden^[2]. Een snelle en algehele duurzame transitie is dus essentieel. Dat heeft vergaande gevolgen, zoals de isolatie van woningen, de vergroening van de energiesector, de overgang naar elektrisch personen- en goederentransport en de verandering van consumptiepatronen. De benodigde transitie beïnvloedt het dagelijks leven van velen en brengt hoge kosten met zich mee^[3]. Het is daarom noodzakelijk om de sociale aspecten in acht te nemen, ook in Amsterdam.

Juist omdat de transitie naar duurzaamheid zo ingrijpend is, is het belangrijk dat hij rechtvaardig verloopt. Critici waarschuwen voor het gevaar van een ‘eco-elite’, een rijke hoogopgeleide groep die zich duurzame keuzes kan veroorloven en deze opdringt aan armere groepen^[4]. We moeten het ontstaan van een kloof tussen ‘rijke groenen’ en ‘arme grijzen’ voorkomen, zowel vanuit sociale als groene overwegingen. De transitie kan namelijk alleen slagen als iedereen meedoet. In een recent verschenen rapport wijst het Planbureau voor de Leefomgeving hier ook op: ‘Draagvlak blijft uit als de perceptie van burgers en bedrijven is dat de rekening voor de klimaattransitie te hoog is en bovendien niet eerlijk wordt verdeeld’^[5]. We hebben een sociale transitie nodig, waarbij de vervuiler betaalt en de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. De landelijke energiebelasting is een voorbeeld van hoe het niet moet; kleinverbruikers (zoals huishoudens en het MKB) betalen in verhouding drie keer zoveel energiebelasting als grote vervuilers^[6].

Het stadsbestuur onderkent het belang van een sociale transitie in het coalitieakkoord: ‘draagvlak onder Amsterdammers voor de energietransitie vinden wij essentieel’, en ‘ongelijkheid mag door de transitie niet vergroot worden’^[7]. Daarbij is grondige communicatie met inwoners en ondernemers van belang om kansen en zorgen op tijd te signaleren. Ook is de verdeling van de kosten erg belangrijk.

De energie- en gastransitie is een van de grootste uitdagingen voor de stad. De gemeente moet in 2040 volledig aardgasvrij zijn, te beginnen met drie wijken in de huidige collegeperiode (tot 2022). Op 1 oktober is bekend geworden dat de Van der Pekbuurt in Noord als eerste aan de beurt is^[8]. Communicatie en participatie zijn daarbij belangrijk en daarom worden de buurtbewoners actief betrokken. Marieke van Doorninck, wethouder ruimtelijke ordening en duurzaamheid, geeft bovendien aan dat bewoners ‘hier zo min mogelijk hinder van ondervinden en de kosten ook niet hoger [mogen] worden dan nu met aardgas’^[9]. Desondanks maken mensen zich zorgen; restauranteigenaars moeten bijvoorbeeld investeren in elektrische ovens en grillplaten. Het is belangrijk dat de gemeente goed blijft communiceren om dit soort zorgen te signaleren en waar mogelijk weg te nemen. Ook het kostenplaatje vereist aandacht. Omdat de Van der Pekbuurt onderdeel is van een nationaal pilotprogramma ontvangt de gemeente extra geld van het rijk, maar dit zal vermoedelijk niet voor elke wijk het geval zijn. Een rechtvaardige verdeling van de kosten en baten zal voor de gehele energietransitie een uitdaging blijven.

Ook bij andere duurzame ontwikkelingen spelen sociale aspecten een rol, zoals het plaatsen van zonnepanelen, het recyclen van afval en het creëren van een autoluwe stad. Zonnepanelen moeten bijvoorbeeld ook toegankelijk zijn voor mensen met lage inkomens, en voor mensen die qua mobiliteit afhankelijk zijn van de auto of taxi zal een toereikend alternatief moeten komen. Aan de gemeente nu de taak om deze transities goed te laten verlopen zonder daarbij haar sociale beloftes te schaden en de ongelijkheid te vergroten.

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Wouter Hillebrand & Isha Groot

^[1] https://nos.nl/artikel/2252850-verschil-1-5-en-2-graden-opwarming-erg-groot-zeker-voor-nederland.html

^[2] https://www.scientias.nl/aarde-is-rond-2084-al-4-graden-opgewarmd/

^[3] https://nos.nl/artikel/2197398-klimaatbeleid-nederland-dat-gaat-geld-kosten-veel-geld.html

^[4] https://www.trouw.nl/groen/een-groene-toekomst-is-er-alleen-voor-de-rijken-de-eco-elite~a4847e15/

^[5] http://themasites.pbl.nl/balansvandeleefomgeving/wp-content/uploads/pbl-2018-balans-van-de-leefomgeving-2018-3160.pdf

^[6] https://presspage-production-content.s3.amazonaws.com/uploads/1289/onderzoekenergiebelastingvoorrechtvaardigeenergietransitie.pdf?10000

^[7] https://amsterdam.groenlinks.nl/sites/groenlinks.nl/files/downloads/newsarticle/COALITIE_13JUNI18_DIGITAAL_v2.pdf

^[8] https://www.amsterdam.nl/actueel/nieuws/pekbuurt-eerste/

^[9] https://www.parool.nl/amsterdam/bewoners-van-der-pek-ik-hoop-dat-we-niet-meer-gaan-betalen~a4605415/

No funding, no future?

2-10-2018

Afgelopen vrijdagmiddag werd het P.C. Hoofthuis van de Universiteit van Amsterdam bezet door een grote groep ontevreden studenten. De voorzitter van het College van Bestuur en de burgemeester werden het gebouw niet binnen gelaten. De bezetting eindigde met de M.E. die de laatst zittende studenten moest wegdragen. Dertig daarvan werden gearresteerd. De Amsterdamse studenten zijn boos. Nog steeds boos. Maar waar komt deze woede precies vandaan?

Ruim drie jaar geleden was het ook al goed mis; de bezetting van het Maagdenhuis in 2015 zal weinig mensen zijn ontgaan. In de winter van 2015 werd het Maagdenhuis, het bestuurlijk hoofdkantoor van de Universiteit van Amsterdam, bijna zes weken lang bezet. Ongeveer 300 studenten waren het gebouw binnengedrongen nadat ze moesten uitwijken van hun eerdere bestemming, het Bungehuis. De voornaamste eis van de studenten was meer democratie en inspraak op de universiteit van zowel studenten als docenten. Ook was er sprake van bezuinigingen, die opleidingen van de faculteit Geesteswetenschappen het hardst  zouden raken. Mede daardoor kwam de actiegroep Humanities Rally tot stand, die het voortouw nam in de protesten van 2015. De groep hekelde het ‘rendementsdenken’ van de UvA, waarbij volgens hen vaker werd gedacht aan het financiële plaatje van de universiteit, dan aan investeren in goed onderwijs.

De bezetting van 2015 eindigde met het vertrek van de bestuursvoorzitter Louise Gunning. Ook kregen studenten het instemmingsrecht als het gaat om de begroting van hun hogeschool of universiteit. Na de Maagdenhuisbezetting leek er hoop onder de studenten dat ze serieus werden genomen en relevante maatregelen zouden worden getroffen. Toch was er afgelopen vrijdag weer aanleiding voor een nieuw protest. Waar ging het dan mis? Afgelopen maanden borrelde er al eerder onrust onder de Amsterdamse studenten: in juni organiseerde Humanities Rally een ‘tentenprotest’ bij Roeterseiland tegen de aangekondigde bezuinigen op het onderwijs. Het UvA bestuur, dat zich eerst achter de studenten schaarde, koos ervoor dit protest hardhandig op te breken – wat veel wrokgevoelens aanwakkerden on de studenten. Echter, afgelopen Prinsjesdag werden er overheidsmaatregelen aangekondigd die de studenten nóg harder zouden treffen. D66-minister Van Engelshoven kwam met het plan om studenten meer rente te laten betalen op hun studieleningen, waardoor studenten gemiddeld nog veel meer geld kwijt zijn voor studeren. Dit betekende ook dat de beloftes die werden gemaakt bij de invoering van het leenstelsel niet worden nagekomen: destijds werd gezegd dat het geld wat het leenstelsel zou opbrengen zou worden geïnvesteerd in het onderwijs. Ook zouden studenten geen rente hoeven betalen op hun studieschuld en werd deze niet meegenomen bij het aanvragen van hypotheken. Dit blijkt nu wel het geval.

De studenten pikten het niet meer en daardoor werd er afgelopen vrijdag een Mars voor Educatie georganiseerd wat samenviel met de bezetting van het P.C. Hoofthuis. De bezetters doopten hun protestgrond om tot de ‘Autonome Universiteit Post-Colonial House (PCH)’. Zij willen niet alleen dat de bezuinigingen worden aangepakt, maar ook pleiten ze voor meer diversiteit op de universiteit en de dekolonisering van het onderwijs. “De bezuinigingsdrift van de overheid heeft de universiteit in een plek van kennisvernietiging veranderd.”, schrijven de protesteerders in hun manifest. Het komt er op neer dat studenten uiteindelijk meer betalen voor kwalitatief lager onderwijs. “Want het rendementsfetisjisme van overheid en bestuur maakt ons tot volgzame, autoriteitsgelovige subjecten, en drijft ons het besef van de mogelijkheid van verandering uit.”, aldus het manifest.

“Wij moeten af van de neo-liberale cultuur die de afgelopen jaren heerst bij de overheid en in het onderwijs.”, meent Jan Daalder van de Nieuwe Universiteit Utrecht die ook actief is bij DWARS. Jan is sinds enige tijd actief bij de Utrechtse equivalent van Humanities Rally in Utrecht. Hij was ook aanwezig bij de protesten van afgelopen vrijdag en één van de initiatiefnemers van de sit-in van het P.C. Hoofthuis. In Utrecht steunen ze zeker de betogingen van de Amsterdamse studenten, maar zij vinden dat deze protesten ook op een andere manier kunnen worden uitgevoerd. “De bezetting van 2015 was toegankelijk voor andere studenten, maar ook voor de burgemeester. Bij de bezetting van vrijdag was dit niet het geval. Het open karakter van eerdere protesten miste.”, zei Jan. Volgens Jan wordt er bij de Nieuwe Universiteit Utrecht meer de voorkeur gegeven aan toegankelijke protesten voor beter onderwijs, waarbij het debat wordt opgezocht. Wat standpunten betreft zijn ze in Utrecht wat concreter en radicaler als het om de bezuinigingen gaat. Zo is een primaire eis dat het  leenstelsel wordt afgeschaft en de basisbeurs hersteld.

Wat is dan uiteindelijk het einddoel van de studenten? Jan’s ideale maatschappij is een waarbij men vanzelfsprekend niet op onderwijs en zorg zou wíllen bezuinigen. Om dit ideaal stapsgewijs te kunnen realiseren zijn er volgens Jan plannen om een nationale actiegroep op te zetten met studenten uit Utrecht, Amsterdam, Nijmegen en Groningen. Tot die tijd sluiten de protesterende studenten zich aan bij verscheidene activiteiten, zoals bijvoorbeeld bij de demonstratie van de publieke sector op 2 oktober in Den Haag.

Het is nog maar de vraag hoe de politiek zal reageren op de bezetting van afgelopen vrijdag. In het verleden is vaker gebleken dat kabinetsleden intenties hebben om het onderwijs kwalitatief te verbeteren, maar dat het in praktijk vaak niet gebeurd. Juist dit maakt de studenten boos. En terecht.

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Eline Hoeneveld

https://www.parool.nl/amsterdam/bezetters-p-c-hoofthuis-weigeren-gesprek-met-halsema~a4605245/

https://www.at5.nl/artikelen/186820/groep-studenten-uren-na-ontruiming-aangetroffen-in-pc-hoofthuis

https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2031592-wat-heeft-het-amsterdamse-studentenprotest-opgeleverd.html

https://www.parool.nl/binnenland/instemmingsrecht-voor-studenten~a3884069/

https://www.trouw.nl/home/maagdenhuisbezetting-doemt-weer-op-als-studentenprotest~abb6b026/

Verkozen, geformeerd en nu verder

25-05-2018

Na acht weken van formeren, is het coalitieakkoord voor Amsterdam gisteren gepresenteerd. Tijdens de presentatie van het akkoord benadrukten de partijvertegenwoordigers van Groenlinks, D66, PVDA en SP dat ze trots waren op de samenwerking en de ambitieuze toekomstvisie die ze samen hadden geformuleerd. Amsterdam zou in deze tijd van verdeeldheid en als hoofdstad van Nederland het goede voorbeeld moeten geven in het omgaan met problemen die spelen in de samenleving. Ze zouden niet bang zijn geweest om problemen die door Amsterdammers aangekaart waren, zoals segregatie, kansenongelijkheid en een gebrek aan burgerparticipatie te onderzoeken en te werken aan een oplossing. Omdat wij, als Amsterdammers, in een stad willen wonen die ons een goede toekomst vol mogelijkheden biedt. Maar wat wil dit college er de aankomende vier jaar aan doen?

Dit college wil geen ruimte bieden aan segregatie in Amsterdam en wil het actief gaan verhelpen. De voorschool blijft daarom toegankelijk en betaalbaar voor iedereen en scholen waar segregatie speelt, krijgen extra steun van de gemeente om zo de kwaliteit van onderwijs te kunnen garanderen. Daarnaast zal ook het lerarentekort worden aangepakt en zullen de klassen niet vergroot worden. Er komen meer stage- en leerwerkplekken in de stad om zo de aansluiting van de vervolgopleiding op de arbeidsmarkt te verbeteren. Ook zal de gemeente investeren in meer jongerenwerk om zo de val naar criminaliteit de verlagen. Mensen met een beperking, fysiek of geestelijk,  mogen niet buiten de boot vallen en daarom zal er gekeken worden naar hun baanmogelijkheden. Indien nodig zullen er gesubsidieerde banen komen.

Ook zal discriminatie, op welke grond dan ook, geen voedingsbodem vinden in dit akkoord. Er komt een meldpunt voor discriminatie en racisme. Mensen zullen actief aangemoedigd worden om delicten te melden. Het college ondersteunt de creatie van ‘regenboog-netwerken’, in het bijzonder bij de politie en in het onderwijs. Op scholen komt meer aandacht voor thema’s zoals polarisatie, tolerantie, LHBTIQ-ers, religie en gelijkwaardigheid. Ook komt er een programma om de huidige positie van deze groepen in de samenleving te verbeteren. Dit zal gemonitord worden door de gemeente.

De buurt waarin je woont krijgt een actievere rol in de samenleving, doordat er meer ruimte komt voor samenkomsten en er meer zeggenschap komt voor de buurtbewoners. Door het creëren van deze sterkere sociale netwerken wil het college sluipende problemen zoals radicalisering en extremisme tegen gaan. Daarnaast komt er meer ruimte voor initiatieven van buurtbewoners om zo lokale problemen zoals afval, thuiszorg en eenzaamheid aan te pakken. Er zullen buurt budgetten komen die het stadsdeelbestuur in overleg met buurtbewoners moet spenderen om hun wijk te verbeteren. Ook zal de thuiszorg en mantelzorg op lokaal niveau een grotere rol krijgen, doordat er meer geld vrij wordt gemaakt om de tekorten tegen te gaan. Hierdoor wordt de hulp persoonlijker.

De problemen betreffende huisvesting en de woningmarkt hebben ook een duidelijke plan gekregen. Er komen per jaar 7500 woningen bij en er wordt per direct gestopt met de verkoop van sociale huurwoningen. Daarnaast wordt de stijging in de huurprijs van sociale en midden huur beperkt. Ook de studenten zijn niet overgeslagen; voor hen komen tot 2022 totaal 10.500 woningen beschikbaar. Voortaan gaat in buurten het percentage sociale huurwoningen gemonitord worden en als dit onder de 45% valt, zal er ingegrepen worden. In de nieuwbouw zal van te voren met inwoners overlegd worden over de inrichting en vergroening van de wijk; hierdoor ontstaat een duurzaam woonbeleid.

Voor de binnenstad van Amsterdam zijn ook grootse plannen gemaakt. Het moet namelijk autoluw worden, waardoor er meer ruimte en veiligheid ontstaat voor de voetganger en fietser. Een parkeervrije grachtengordel, een afname van minimaal 7.000 parkeerplaatsen in de binnenstad en een hoger parkeertarief voor bezoekers zijn hier voorbeelden van. De gemeente zal zich inzetten voor de bereikbaarheid en logistiek van de binnenstad door bijvoorbeeld nieuwe metro’s en lightrail-verbindingen aan te leggen. Om in de openbare ruimte de overlast van reclame tegen te gaan, wordt de reclamebelasting in 2020 weer ingevoerd.

Om het ondernemingsklimaat in Amsterdam gezond te houden gaat de gemeente de monocultuur in het winkelaanbod aanpakken. Er komt meer ruimte voor startups en de gemeente gaat haar taak als verantwoordelijke en actieve aandeelhouder oppakken door bedrijven te stimuleren om de juiste keuzes te maken. Er zal ook gefocust worden op internationale bedrijven die de lokale werkgelegenheid positief beïnvloeden. De gemeente gaat niet meer de ‘minimum wage’ promoten maar de ‘living wage’, dit is 120% van de ‘minimum wage’. Er komt een heroverweging in het hotelbeleid, omdat Amsterdam een stad is om te leven, te wonen en te ondernemen. Pas daarna is het een toeristische bestemming. De toeristenbelasting wordt verhoogd zodat toeristen en bezoekers eerlijk gaan bijdragen aan onze stad.

Naast een versterking van het ondernemingsklimaat, gaat dit klimaat ook vergroenen. De gemeente zal de ondernemers helpen bij deze transitie. De haven zal getransformeerd worden tot een circulaire bedrijvigheid. Het zal een belangrijke en efficiënte rol gaan spelen bij de distributie van goederen naar de stad. De uitstoot van koolstofdioxide moet fors verlaagd worden. Voor 2030 moet dit gereduceerd zijn met 55% en in 2050 met 95%. Om dit te bereiken gaat de gemeente investeren in zon- en windenergie. In 2020 moet de stad minimaal 250 MW opwekken. Ook zal Amsterdam moeten afkicken van haar aardgas verslaving, om dit te bereiken wordt 150 miljoen euro extra vrijgemaakt. Om in 2040 van het gas af te zijn, zal alle nieuwbouw losgekoppeld zijn van gas en worden er voor het einde van dit college nog eens drie wijken losgekoppeld.

In ons Amsterdam komt ook meer ruimte voor inspraak van bewoners. Er komt meer zeggenschap bij de verschillende stadsdeelraden terecht, waardoor inwoners een directe invloed hebben op het bestuur van hun omgeving. Om de participatie van burgers te vergroten zal de gemeente Amsterdam een digitale transformatie doorgaan, zodat het makkelijker wordt om mee te doen. Door deze verhoogde participatie wordt Amsterdam een stad die haar bewoners representeert.

En nu verder? Ambitie ontbreekt inderdaad niet in dit akkoord en er worden echte ‘Amsterdamse’ problemen aangekaart. Er blijft nog wel één vraag hangen; dat is hoe gaan we het concreet oplossen? Er worden wel enkele concrete oplossingen gegeven maar veel vragen blijven onbeantwoord. Hier is het aan ons, om als bewoners van Amsterdam samen met dit college tot een oplossing te komen en daar wordt ons ook de mogelijkheid voor geboden.

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Wouter Hillebrand

Amsterdam zoekt burgemeester: sollicitatieprocedure van start

23-04-2018

Het is inmiddels meer dan een half jaar geleden dat Eberhard van der Laan op 5 oktober overleed. Hoewel het niet makkelijk zal zijn om in zijn voetsporen te treden, moet iemand zijn taak als burgemeester overnemen. Op 12 april stemde de Amsterdamse gemeenteraad daarom in met de profielschets voor de nieuwe burgemeester^[1]. Daarin worden eisen gesteld waaraan de nieuwe burgemeester moet voldoen; hij of zij moet heldhaftig, vastberaden en barmhartig zijn. Daarnaast moet de burgervader (of -moeder) durven optreden om de rechtsstaat te beschermen en moet hij of zij over visie en overtuigingskracht beschikken^[2]. Ook humor en relativeringsvermogen worden op prijs gesteld^[3].

Momenteel is Jozias van Aartsen waarnemend burgemeester, een VVD’er met veel bestuurservaring die onder andere burgemeester van Den Haag is geweest^[4]. Bij zijn aantreden in december gaf hij al aan dat zijn opvolger in juli geïnstalleerd moet zijn. Nu de gemeenteraadsverkiezingen voorbij zijn en de profielschets bekend is, is de sollicitatieprocedure officieel gestart. Er wordt een sollicitatiecommissie opgericht, met daarin raadsleden van alle partijen. Commissaris van de Koning Johan Remkes nodigt de beste kandidaten uit op gesprek met de sollicitatiecommissie. De commissie draagt vervolgens twee kandidaten voor aan de gemeenteraad, die daaruit in het geheim de nieuwe burgemeester kiest. Hij of zij wordt benoemd door de koning en blijft voor zes jaar burgemeester^[5].

De procedure is strikt vertrouwelijk en het blijft geheim wie zich kandidaat stelt. Deze gang van zaken wordt weleens bekritiseerd omdat het onvoldoende democratisch en transparant zou zijn. Er was zelfs een petitie voor een per referendum gekozen burgemeester, maar dat bleek juridisch niet haalbaar^[6]. Vertrouwelijkheid is belangrijk om de privacy van de kandidaten te waarborgen en hun positie bij hun huidige werkgever niet in gevaar te brengen. Johan Remkes geeft daarom aan de geheimhouding streng te controleren en overtreding heeft strafrechtelijke consequenties.

Amsterdam heeft nog nooit een vrouwelijke burgemeester gehad en veel mensen hopen dat daar verandering in komt^[7]. Bij1 stelde zelfs voor om de wens voor een vrouw in de profielschets op te nemen, maar dit voorstel is niet aangenomen. Formerende partijen GroenLinks, D66, PvdA en SP zien echter wel de meerwaarde van een vrouwelijke burgemeester. Daarnaast heeft Rutger Groot Wassink aangegeven dat hij het zou waarderen als GroenLinks als grootste partij de nieuwe burgemeester levert. Femke Halsema wordt daarom als potentiële kandidaat gezien^[8]. Andere namen die de ronde doen zijn bijvoorbeeld Wouter Bos en Janine Hennis Plasschaert. Voorlopig blijft het echter bij speculeren, totdat de opvolger van Van der Laan op 5 juli beëdigd wordt.

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Isha Groot

^[1] http://www.at5.nl/artikelen/180767/burgemeester-mv-gezocht-fulltime-vanaf-5-juli-met-optionele-ambtswoning

^[2] www.at5.nl/artikelen/180644/profielschets-burgemeester-uitgelekt-heldhaftig-vastberaden-barmhartig-en-humor-

^[3] http://www.at5.nl/artikelen/180770/johan-remkes-gaat-humor-kandidaat-burgemeesters-testen

^[4] http://www.at5.nl/artikelen/174891/even-voorstellen-dit-is-waarnemend-burgemeester-jozias-van-aartsen

^[5] http://www.at5.nl/artikelen/180644/profielschets-burgemeester-uitgelekt-heldhaftig-vastberaden-barmhartig-en-humor-

^[6] http://www.at5.nl/artikelen/179330/gekozen-burgemeester-juridisch-niet-haalbaar

^[7] www.at5.nl/specials/de_schets/177572/als-het-een-vrouw-zou-kunnen-worden-dan-graag

^[8] http://www.at5.nl/artikelen/180560/femke-halsema-ik-loop-te-piekeren-over-mogelijk-burgemeesterschap

Spoedcursus ‘Sleepwet’

20-03-2018

Naast dat je morgen voor de gemeenteraad kan stemmen, krijg je ook de kans om tijdens het raadgevend referendum je mening te geven over de nieuwe Wet van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (WIV). Of zoals veel mensen het nu noemen: de ‘Sleepwet’.

De regering heeft vorige jaar wijzigingen gemaakt in de bestaande wet uit 2002 voor de geheime diensten (WIV). Dit was nodig omdat de oude wet geen rekening meer hield met de technologische vernieuwingen die de afgelopen 16 jaar zijn ontwikkeld. Een verandering in de wet was volgens de diensten van AIVD en MIVD hard nodig om de veiligheid van Nederland te vergroten. De Eerste en Tweede kamer hebben deze nieuwe wet goedgekeurd. Vijf studenten waren het hier echter niet mee eens en hebben een succesvolle aanvraag tot een raadgevend referendum gedaan. Volgens hen heeft het volk een kans nodig om zich over de nieuwe wet uit te spreken, aangezien deze wet in hun ogen de privacy in gevaar brengt.

Omdat cybersecurity nogal gecompliceerd is en niet iedereen hier veel verstand van heeft, zou ik aanraden het volgende filmpje te bekijken waar de AIVD in twee minuten kort uitlegt wat er verandert en wat zij beloven te doen, en niet te doen.

https://www.aivd.nl/onderwerpen/nieuwe-wet-op-de-inlichtingen–en-veiligheidsdiensten/waarom-is-een-nieuwe-wiv-nodig

Nu je een mogelijk een idee hebt wat de wet een inhoudt, kan je kijken naar wat de meningen over deze wet zijn en waar jij jezelf het meest in kan terug vinden:

Waarom zou je voor de wet zijn?

Je zou kunnen stellen dat de voor-stemmers, eenvoudig gezegd, meer waarde hechten aan veiligheid dan aan privacy. Zij hopen dat met deze nieuwe wet binnen korte tijd veel relevante gegevens binnen gehaald kan worden. Met meer toegang tot, bijvoorbeeld, meta-data over telefoonverkeer kan de inlichtingendienst terroristische netwerken beter op de kaart zetten. Dit zou terroristische aanvallen kunnen voorkomen. Ook zijn er voor-stemmers, zoals generaal-Major Eichelsheim, die er van overtuigd zijn dat de nieuwe wet levens van militairen in het buitenland kunnen redden. Hij gebruikte hierbij het denkbeeldige voorbeeld uit Afghanistan: “Ik ken daar een bermbomfabriek. Door die bulk-interceptie zie ik dat er allerlei verbanden met individuen zijn. Wie belt er naar? Wie mailt er naar? Met die meta-data creëer ik uiteindelijk een groep mensen waarvan ik denk: die hebben met die bermbom te maken.” ^[1]Met deze informatie zou je dan zo’n bermbom kunnen voorkomen en de levens van militairen redden. Minister van binnenlandse zaken, Kasja Ollogren, is van mening dat de stemmer niet bang moet zijn voor de nieuwe inlichtingenwet: “Deze wet legt vast wanneer een dienst bijzondere bevoegd­heden mag inzetten. De minister en een onafhankelijke toetsingscommissie van twee rechters en een technisch specialist moeten eerst toestemming geven. Die commissie is een extra slot op de deur, een extra garantie dat de dienst zijn werk goed doet.’’^[2] Volgens Ollogren zijn er dus genoeg veiligheidsmaatregelen ingebouwd.

Waarom zou je tegen de wet zijn?

Terwijl er tegen-stemmers zijn die privacy belangrijker vinden dan veiligheid, is er ook een grote groep die veiligheid erg belangrijk vindt maar niet geloven dat deze wet hieraan bijdraagt. Andere tegen-stemmers vinden de privacy die ze moeten opgeven te groot voor wat ze ervan terug krijgen qua veiligheid. Ook zijn er vele zorgen over de uitwisseling van gegevens met het buitenland. Zo is er een groep cybersecurity-onderzoekers die in een open brief hun zorgen uitte over de nieuwe wet. Zij menen dat wanneer de nieuwe WIV op grote schaal data van burgers verzamelt en bewaart er een enorm risico groeit op hacks. Hierdoor zouden vele, gevoelige gegevens op de straat komen te liggen. Dit zou vooral gevaarlijk worden als deze data met Amerikaanse en Britse veiligheidsdiensten wordt gedeeld. In hun brief geeft de groep cybersecurity-onderzoekers dan ook het volgende aan: “Beide landen hebben een rijke geschiedenis van datalekken bij de overheid.”^[3] Hiermee zou dus Nederlandse informatie in verkeerde handen kunnen komen.

Theoloog Alain Verheij stelde dat je jezelf de volgende vragen moet stellen voor het referendum: ‘’Vertrouw je op de kundigheid en integriteit van alle veiligheidsdienst-beambten? Vertrouw je op die van alle veiligheidsdiensten van landen die Nederland als ‘bondgenoot’ beschouwt? Weet je heel zeker dat we over twintig, vijftig én honderd jaar een regering zullen hebben die deze sleepwet zonder bijbedoelingen gebruikt? ‘’^[4]

GroenLinks hoort bij de tegenpartij en heeft als reactie een alternatieve wet opgesteld. Mocht je hier meer over willen weten dan is hier een toespraak van Kathalijne Buitenweg waar ze er over verteld:

https://www.youtube.com/watch?v=hJRBuS7g_iE

Hopelijk ben je enigszins wijzer geworden over dit lastige referendum en weet je waar je 21 maart op gaat stemmen, succes!

Politiek Amsterdam Commissie Team,

June Timmer

^[1] https://www.rtlnieuws.nl/nederland/baas-mivd-nieuwe-wet-geheime-diensten-redt-levens

^[2] https://www.parool.nl/binnenland/minister-ollongren-heb-vertrouwen-bij-dreiging-is-aftappen-nodig~a4581336/

^[3] https://veiligheid-en-de-wiv.nl/index.html?_sp=938d6d26-c66a-4f04-9fe6-67583ee50e8d.1521561244975

^[4] https://blendle.com/i/reporters-online/wat-je-te-verliezen-hebt-als-de-sleepwet-toch-doorgaat/bnl-tpomagazine-20180318-136094?sharer=eyJ2ZXJzaW9uIjoiMSIsInVpZCI6ImFkZGlldGltbWVyIiwiaXRlbV9pZCI6ImJubC10cG9tYWdhemluZS0yMDE4MDMxOC0xMzYwOTQifQ%3D%3D

Amsterdam neemt het voortouw: ambitieus Klimaatinitiatief aangenomen

19-03-2018

Op 14 februari nam de Amsterdamse gemeenteraad het Klimaatinitiatief van GroenLinks, PvdA en PvdD aan.^[1] Hiermee zijn ambitieuze klimaatdoelen gesteld: 55% minder CO₂-uitstoot in 2030, 95% minder CO₂-uitstoot in 2050 en 100% duurzame energie in 2050. Het klimaatinitiatief vormt een kader waarbinnen beleidsplannen gevormd moeten worden om de doelstellingen te halen. Met het klimaatinitiatief kan Amsterdam de transitie naar duurzaamheid gaan maken en bijdragen aan de mondiale strijd tegen klimaatverandering. Maar waarom is een Klimaatinitiatief op gemeentelijk niveau eigenlijk nodig en wat houdt dit initiatief precies in? Commissie PACT zocht het uit.

Waarom een gemeentelijk Klimaatinitiatief?

Iedereen kent ze wel: de foto’s van ijsberen die wanhopig proberen hun evenwicht te bewaren op een laatste nog niet gesmolten ijsschots. Klimaatverandering zorgt niet alleen voor smeltende ijskappen, maar ook voor zeespiegelstijging, overstromingen, droogte, bosbranden en extreme weersomstandigheden. Er ontstaan water- en voedseltekorten, die op hun beurt zullen leiden tot grote groepen klimaatvluchtelingen^[2]. Ook Amsterdam zal de gevolgen van klimaatverandering gaan merken. Ten opzichte van 1950 is er nu al een verdubbeling van het aantal dagen met extreme neerslag^[3]. In de toekomst zal het nog vaker en harder gaan regenen, vooral in de zomer. De riolering kan dit vaak niet aan, met ondergelopen straten en kelders tot gevolg^[4]. Klimaatverandering leidt in Nederland bovendien tot zeespiegelstijging en hoge waterstanden in de rivieren. Een ander groot probleem in Amsterdam is luchtvervuiling; het is de meest vervuilde stad van Nederland^[5]. Luchtvervuiling leidt tot long-, hart- en vaatziekten en is daarmee de derde (!) doodsoorzaak in Nederland^[6]. Het is het meest ernstig op de Stadhouderskade en wordt vooral veroorzaakt door verkeer.

De omvang en de urgentie van het klimaatprobleem is mondiaal erkend in het Parijs-akkoord in 2015, waarbij alle landen (met uitzondering van de VS) zich committeerden aan een maximale opwarming van 2, het liefst 1.5 graden Celsius. Nederland is een van die landen en moet daarom klimaatbeleid gaan voeren om de doelstellingen te halen. Klimaatverandering kan echter niet alleen op nationaal niveau worden aangepakt; gemeenten en steden spelen ook een belangrijke rol^[7]. Door de hoge bevolkingsdichtheid en bedrijvigheid is er in steden veel consumptie en veel uitstoot. Ze zijn daardoor grotendeels verantwoordelijk voor klimaatverandering. Tegelijkertijd zijn steden efficiënter in energiegebruik dan het platteland en groeien ze desondanks sneller. Steden zijn dus grotendeels verantwoordelijk voor het klimaatprobleem, maar ze kunnen ook een grote rol spelen bij de oplossing ervan. De luchtvervuiling waar veel steden, waaronder Amsterdam, door geplaagd worden vormt een lokale prikkel voor duurzame maatregelen. Daarnaast biedt de relatieve kleinschaligheid van steden een voordeel ten opzichte van de landelijke overheid.

Uit onderzoek van Bureau de Helling (wetenschappelijk bureau van GroenLinks) blijkt dat gemeentelijk beleid 34.7% van de Nederlandse CO₂-uitstoot kan beïnvloeden^[8]. Gemeenten kunnen woningen verduurzamen, bijvoorbeeld door isolatie en de aanleg van zonnepanelen te stimuleren met gunstige leningen voor bewoners. Ook kunnen ze bepalen dat nieuwbouw aardgasvrij moet zijn^[9]. Naast woningen kan de gemeente bedrijven verduurzamen, onder andere door de Wet Milieubeheer beter te handhaven. Deze wet verplicht bedrijven om energiebesparende maatregelen te nemen die ze binnen vijf jaar kunnen terugverdienen. Gemeenten blijven echter achter bij de handhaving van de wet^[10] en veel bedrijven nemen niet de nodige maatregelen^[11]. Ook op het gebied van infrastructuur en verkeer zijn er talloze mogelijkheden voor de gemeente, van investeren in openbaar vervoer tot het invoeren van milieuzones en het stimuleren van fietsgebruik.

Als gemeente kan Amsterdam daarom een belangrijke bijdrage leveren. De stad heeft niet alleen een grote verantwoordelijkheid voor klimaatverandering, maar ook veel mogelijkheden om het op te lossen. Met duurzaam klimaatbeleid kan Amsterdam de nodige bijdrage leveren en bovendien als hoofdstad een voorbeeldfunctie vervullen voor andere gemeenten en de nationaleoverheid. Het Amsterdamse Klimaatinitiatief vormt een kader waarbinnen dit klimaatbeleid uitgevoerd kan gaan worden.

Wat is het Amsterdamse Klimaatinitiatief?

Het Amsterdamse Klimaatinitiatief borduurt voort op de door Klaver en Samsom voorgestelde Klimaatwet. Een meerderheid voor het voorstel van GroenLinks en PvdA is nog niet bereikt. Het Klimaatinitiatief in Amsterdam is daarom een mooi voorbeeld van hoe steden het voortouw kunnen nemen wanneer de nationale overheid achterblijft. Het Klimaatinitiatief betreft geen specifieke beleidsplannen, maar vormt een kader waarbinnen klimaatbeleid vormgegeven moet worden. Het stippelt de weg uit richting een eindpunt met concrete doelstellingen in 2050, met tussendoelen in 2030^[12]. De doelstellingen zijn als volgt:

• 55% minder CO₂– uitstoot in 2030.
• 100% klimaatneutrale gemeentelijke organisatie in 2030.
• 95% minder CO₂-uitstoot in 2050.
• 100% duurzame energie in 2050.

Om deze doelen te halen worden er vijfjaarlijkse klimaatplannen opgesteld, waarin doelstellingen en plannen voor de komende vijf jaar worden vastgelegd. Deze plannen worden gesynchroniseerd met de vijfjarige rapportage van het Parijs-akkoord. Binnen de vijfjarenplannen worden jaarlijkse klimaatbegrotingen gemaakt, waar de doelen per beleidsterrein worden uitgewerkt. Momenteel bestaat er in Amsterdam een ‘Agenda Duurzaamheid’, waarin de concrete klimaatplannen voor de huidige collegeperiode zijn uitgewerkt^[13]. Deze ‘Agenda Duurzaamheid’ wordt aangepast en vervolgens gezien als het eerste vijfjarenplan tot 2020.

Met het nieuwe Klimaatinitiatief wordt de transitie naar duurzaamheid de verantwoordelijkheid van alle wethouders, niet alleen van de wethouder duurzaamheid. Elke wethouder krijgt CO₂-doelstellingen en moet rapporteren over de vorderingen binnen zijn of haar portefeuille. De wethouder duurzaamheid krijgt daarbij een coördinerende rol en stelt de jaarlijkse klimaatbegroting op, die net als de financiële begroting aan de gemeenteraad wordt voorgelegd.

Tot slot moet de gemeentelijke organisatie in 2030 volledig uitstootvrij zijn, indien mogelijk zelfs eerder. Omdat de gemeente hier volledig alleen over gaat is het makkelijker om ambitieuze doelstellingen voor de gemeentelijke organisatie te stellen. Met het Klimaatinitiatief gebeurt dit dan ook, wat bovendien een positief signaal zendt naar burgers, bedrijven en andere gemeenten.

Het aannemen van het Klimaatinitiatief is een zeer goed begin. De gestelde doelen zijn overgenomen uit de voorgestelde landelijke Klimaatwet van GroenLinks en PvdA en zijn daarmee ambitieuzer dan het huidige regeerakkoord. Met dit initiatief wordt klimaatbeleid de verantwoordelijkheid van alle wethouders en wordt het in elke portefeuille meegenomen. De jaarlijkse klimaatbegroting wordt in detail gecontroleerd door de gemeenteraad, om de voortgang van de transitie in de gaten te houden. Het klimaatinitiatief verplicht het stadsbestuur dus om actie te ondernemen; na woorden moeten daden volgen. Het klimaatinitiatief stelt een mooi einddoel en schetst bovendien de weg ernaartoe. Het is vervolgens aan het nieuwe college om die weg in te kleuren met concrete plannen. Dan rest de vraag hoe groot de groene ambities van het nieuwe college zullen zijn, wat natuurlijk afhankelijk is van de partijen die erin komen. Stem daarom op 21 maart voor een groene toekomst voor Amsterdam!

Politiek Amsterdam Commissie Team,

Isha Groot

^[1] https://amsterdam.groenlinks.nl/nieuws/amsterdam-neemt-ambitieus-klimaatinitiatief-aan

^[2] http://www.ipcc.ch/pdf/assessment-report/ar5/wg1/WG1AR5_SPM_FINAL.pdf

^[3] https://www.rainproof.nl/klimaat-extreme-regenval

^[4] https://www.rainproof.nl/de-weg-van-de-druppel

^[5] https://www.parool.nl/amsterdam/amsterdam-meest-vervuilde-stad-van-nederland~a4298283/

^[6] https://milieudefensie.nl/luchtkwaliteit/hoe-vervuild-is-de-lucht-in-mijn-straat

^[7]https://blendle.com/i/het-parool/een-beter-klimaat-begint-in-de-stad/bnl-par-20151128-5474528?verified=true&sharer=eyJ2ZXJzaW9uIjoiMSIsInVpZCI6ImlzaGFncm9vdCIsIml0ZW1faWQiOiJibmwtcGFyLTIwMTUxMTI4LTU0NzQ1MjgifQ%3D%3D

^[8]https://groenlinks.nl/sites/groenlinks.nl/files/Quickscan%20gemeentelijke%20invloed%20op%20de%20CO2-uitstoot.pdf

^[9] https://nos.nl/artikel/2220692-groenlinks-gemeenten-kunnen-veel-meer-doen-voor-klimaat.html

^[10] http://www.energieoverheid.nl/2013/07/16/energieakkoord-controle-op-naleving-wet-milieubeheer/

^[11] https://nos.nl/artikel/2209512-bedrijven-verplicht-om-nu-echt-werk-te-maken-van-energiebesparing.html

^[12] https://amsterdam.raadsinformatie.nl/document/6170626/1/09012f97822c1b79

^[13] file:///C:/Users/User/Downloads/agenda_duurzaamheid%20(1).pdf

Commissie PACT: De overheid loopt achter met de klimaatdoelen: Dan doen de steden het toch lekker zelf!

16-03-2018

Met de komst van Trump vreesden politici, wetenschappers en burgers voor het klimaat; en terecht. Trump noemde klimaatverandering een ‘hoax of the Chinese’ en verkondigde dat de V.S. uit het Parijs-Akkoord zou stappen.[0] Trumps verkiezing heeft de wereld echter ook wakker geschud. Nu kristalhelder was duidelijk gemaakt dat het noodzakelijke klimaatbeleid in Washington zou uitblijven, werd het tijd voor de Amerikaanse steden om het heft in eigen handen te nemen. Er ontstond een tegenbeweging tegen het beleid van Trump met meer dan 50 burgemeesters van Amerikaanse steden die gezamenlijk de Chicago Climate Charter ondertekenden.[1] De Charter bevat doelen overeenkomstig met het Parijs-Akkoord. De boodschap was als volgt: Als de regering niet gaat proberen de Parijs-doelen te halen, dan doen we het zelf wel.

De steden spreken het volgende af[2]:

De meest duidelijk afspraak in de Climate Charter is om de CO2 uitstoot te reduceren met een percentage gelijk aan of hoger dan wat de V.S. onder Obama had toegezegd. Dit komt neer op een reductie van 26 tot 28 procent in 2025 in verhouding tot de uitstoot in 2005.[3] Een belangrijke toevoeging aan deze belofte is om de voortgang hierin nauwkeurig en transparant bij te houden. Hierdoor kunnen de steden elkaar onderling controleren of het beleid in lijn is met de Climate Charter. Zo niet, dan kan nu duidelijk worden aangewezen waar een stad tekort schiet. Dit maakt het voor bijvoorbeeld burgers, wetenschappers en NGO’s een stuk makkelijker om goed beargumenteerde kritiek te geven en concrete maatregelen te eisen.

Ook hebben ze afgesproken de realiteit van klimaatverandering door te voeren in hun beleid. De Climate Charter is weinig uitgebreid op dit punt. De toezegging krijgt iets meer invulling door de  combinatie met de afspraak samen te werken met wetenschappers, klimaatgroepen, lokale organisaties en het bedrijfsleven. Samenwerking met het bedrijfsleven zorgt bij sommigen misschien voor alarmbellen. De fossiele industrie houdt zich graag bezig met klimaatbeleid en men zou kunnen zeggen dat ze daarbij toch eerder aan hun eigen winst denken dan het algemeen welzijn (maar laten we deze discussie voor een andere keer bewaren). Aan de ene kant zegt de Climate Charter de financiële en sociale kosten van CO2 mee te wegen. Aan de andere kant zegt de Climate Charter een rechtvaardige transitie na te streven voor hen die beïnvloed worden door de transitie naar een nieuwe economie. Dit laatste punt zou erop kunnen wijzen dat de fossiele industrie gecompenseerd wordt. De Climate Charter gaat hier niet in detail op verder, dus een oordeel kan niet worden geveld. Het is echter een punt om op te letten.

Een indrukwekkende afspraak in de Climate Charter is de afspraak om groepen een stem te geven die voorheen buiten de discussie werden gesloten. De Charter verwijst naar vrouwen, etnische minderheden, inheemse volkeren, gehandicapten en sociaal en economisch achtergestelde gemeenschappen. Deze toezegging is erg belangrijk in het licht van een opkomende roep om ‘climate justice’. Klimaatverandering raakt als eerste hen die zich er het slecht tegen kunnen verdedigen of zich kunnen uitspreken. Nederland heeft het geld en de expertise om zijn dijken te verhogen, maar ontwikkelingslanden zijn veel minder goed voorbereid op overstromingen.[4] Tijdens het stormseizoen vorig jaar stelden enkele rijke burgers zich stoer op. ‘Kom maar op Irma’ had iemand op zijn gebarricadeerde huis geschreven alvorens naar veiliger gebied te trekken.[5] De armen in de stad hadden gammelere huizen die de storm waarschijnlijk niet zouden overleven en konden het zich soms bovendien niet veroorloven de stad te verlaten.[5] Ook vorig jaar kreeg onder andere ING felle kritiek voor de investering in een pijplijn die dwars door inheems gebied ging (ING heeft uiteindelijk de aandelen in het project gedivesteerd). [6] De inheemse bevolking vreesde voor vervuiling van hun leefgebied en heilige grond (de pijp liep langs een begraafplaats).[7] De protesten liepen uit op gewelddadige acties, brandjes van de actievoerders en peperspray en waterkanonnen van de politie. Er werd gesproken over schending van mensenrechten en sommigen spraken zich uit dat de omstandigheden enkel mogelijk waren omdat men simpelweg minder om de inheemse bevolking gaf.[8]

Als laatste spreken de steden af om zich in te zetten voor meer lokale autoriteit met betrekking tot klimaatbeleid en een economie die rekening houdt met klimaatverandering. De Amerikanen met hun liefde voor vrijheid hechten aan lokale autonomie. Dit geeft ze de mogelijkheid om lokaal te beslissen.

Dit is echter niet een voorrecht van Amerikaanse steden. Ook in Nederland schiet Den Haag tekort en ook in Nederland kan er lokaal enorm veel bereikt worden. Wanneer de centrale regering tekort schiet, kunnen steden opstaan en zelf het voortouw nemen. Trump heeft sommigen van ons wakker geschud, maar onze centrale overheid lijkt nog niet helemaal wakker te zijn. Wat zijn de mogelijkheden van Amsterdam? Wat zijn de mogelijkheden van Nederlandse steden onderling? Isha en ik hopen dit de komende paar maanden samen te ontdekken. In een reeks van artikelen zullen we beschrijven wat voor lokale initiatieven er al zijn en van welke initiatieven we mogelijk nog wat kunnen leren als het gaat om duurzaamheid en de strijd tegen klimaatverandering. Een mooi eerste voorbeeld hiervan is het stuk van Isha over het Amsterdamse klimaatinitiatief dat jullie binnenkort kunnen verwachten.

Rosa Tibosch

[0]https://twitter.com/realDonaldTrump/status/265895292191248385

[1]https://www.nytimes.com/2017/12/05/us/climate-change-mayors-chicago.html

[2]https://www.cityofchicago.org/content/dam/city/depts/mayor/Press%20Room/Press%20Releases/2017/December/2017ChicagoClimateCharter.pdf

[3]https://www.carbonbrief.org/paris-2015-tracking-country-climate-pledges

[4]https://knmi.nl/over-het-knmi/nieuws/ipcc-ii-gevolgen-klimaatverandering-duidelijk-zichtbaar

[5]https://nos.nl/artikel/2192114-miami-beach-houdt-even-op-met-swingen-en-wacht-gespannen-af.html

https://nos.nl/artikel/2191826-op-de-vlucht-voor-orkaan-irma-een-vliegticket-kost-opeens-3200-dollar.html

[6]https://www.theguardian.com/us-news/2017/mar/21/dakota-access-pipeline-ing-sells-stake-loan-standing-rock

[7]http://www.bbc.com/news/world-us-canada-37863955

[8]https://www.ft.com/content/e3588510-28fe-11e7-bc4b-5528796fe35c

Malou Bruijn, stagaire campagne & communicatie Oxfam Novib

Elisa van der Plas                                                                                                                      

Dik buikje

‘Waarom ben jij voor DWARS dan?’