Antivist

Door Ben Fraters

Het zit er weer op; 1 mei, de Dag van de Arbeid. Dé dag waarop linkse partijen eens goed hun gezicht kunnen laten zien. En dat deden ze; bij de Dag van de Echte Banen, georganiseerd van de FNV, kleurde het Oosterpark in Amsterdam rood. Bijna alle linkse partijen waren vertegenwoordigd; de PvdA had een kraampje, de NCPN kwam opdagen, en er zwaaiden zoveel SP-vlaggen dat ik even dacht dat ik bij de groenteboer was beland.

En GroenLinks? GroenLinks stuurde Liesbeth van Tongeren om vijf minuten op het podium te spreken en zat ’s avonds in de Burcht zijn eigen afterparty te houden zonder écht georganiseerd aanwezig te zijn geweest op het originele feest. Goed, het festiv-*ahem*- protest was misschien niet zo goed voor het groen van het Oosterpark, maar dan nog had GroenLinks op z’n minst met vlaggen zwaaiend in de mars mee kunnen lopen.

En dan een greep uit de opkomende activiteiten uit de agenda van GroenLinks; een “Expertmeeting met de Energiewende”, een “Bijdrage aan de Landbouwdiscussie”, en het eerste exemplaar van een boek over de impact van Westerse gewoonten op de aarde in ontvangst nemen. Allemaal belangrijke onderwerpen die zeker de nodige aandacht verdienen, maar is een boek ophalen echt de beste manier om onze verspillende gewoonten onder de aandacht te brengen?

Af en toe lijkt het alsof GroenLinks een partij van antivisten is geworden; mensen die de wereld willen veranderen, enkel door altijd maar weer discussies te houden in plaats van echt activistisch te zijn. Natuurlijk is er voor discussies, debatten en gespreksavonden een belangrijke plaats weggelegd, maar deze typen activiteit moeten niet een monopolie op de partijagenda hebben.

Jesse sprak laatst de wens uit om van GroenLinks een brede volkspartij te maken, en dat is een lovenswaardig doel dat we zeker na moeten streven, maar daarvoor zal GroenLinks meer de straat op moeten. Met intellectuele discussies in expert panels spreek je laagopgeleiden niet aan; met de straat opgaan, laten zien dat je er bent en concreet dingen doen op lokaal niveau wél.

Zo zijn er plannen voor DWARS Leiden-Haaglanden om vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis te doen; dat type acties boekt direct resultaat en laat zien dat GroenLinks en DWARS bestaan en bereid zijn om achter de debattafel weg te stappen en de handen uit de mouwen te steken. Dáármee wordt je een brede volkspartij, niet met alleen debatten en gespreksavonden die alleen hoogopgeleiden en specifieke doelgroepen interesseren.

Als je je acties ook nog eens plant in bijvoorbeeld gebieden waar veel allochtone burgers wonen, los je gelijk het probleem op dat DWARS een PJO is van hoogopgeleide blanken die zitten te discussiëren over waarom er praktisch alleen maar hoogopgeleide blanken in DWARS zitten.

Kortom, om van GroenLinks een échte brede volkspartij te maken, zoals Jesse zich als doel stelde, moet de partij af en toe afstand nemen van de sprekersstoel en het spandoek weer eens oppakken. If you really believe in the words that you preach, get off your screens and onto the streets.