Over linkse samenwerking

Op dinsdag 13 juni hield GroenLinks een ledengesprek over de linkse samenwerking tussen GroenLinks en de PvdA. Gijs, voorzitter van DWARS Utrecht, was uitgenodigd om te spreken en verteld erover in dit nieuwsbericht.

Het ledengesprek had als doel om de meningen van verschillende partijleden te verzamelen over de mogelijkheden en uitdagingen van de linkse samenwerking tussen GroenLinks en de PvdA in Utrecht. Daarvoor hadden ze ook mij gevraagd, als voorzitter van DWARS Utrecht, om mijn ongezouten mening te geven. Als DWARS zijn wij namelijk de onafhankelijke jongerenorganisatie van GroenLinks. We kunnen dus lekker kritisch zijn op GroenLinks zonder dat ze er iets tegen kunnen doen. Van die luxepositie maak ik natuurlijk graag gebruik. Het DWARSe perspectief is namelijk belangrijk in het gesprek over linkse samenwerking. Wij zijn namelijk de toekomst van GroenLinks. Ook vertegenwoordigen we een groep, namelijk jongeren, die te vaak niet genoeg wordt gehoord binnen GroenLinks. Daarom ben ik blij dat ik ben uitgenodigd, en ik vond het leuk dat er achteraf zo’n mooie discussie over ontstond.

Hieronder kan je een korte samenvatting lezen over wat ik zei over de linkse samenwerking👇

In principe ben ik een voorstander van linkse samenwerking, maar wel onder drie voorwaarden: 1. Diversere samenwerkingsvormen 2. Meer focus op een inclusieve samenleving 3. Intern inclusie- en diversiteitsbeleid. Die ga ik zo toelichten.

Zoals ik al zei vind ik linkse samenwerking goed. Ik denk ook dat het argument van meer macht een goed argument is. Macht is niet een eng, vies woord, zoals er soms over wordt gesproken binnen links. Wij willen namelijk allemaal een betere samenleving, en politieke macht is daar nou eenmaal een heel geschikt middel voor. Als we als GroenLinks en PvdA samen optrekken, dan hebben we een sterkere positie aan de onderhandelingstafel, omdat we niet meer uit elkaar te spelen zijn. Als we samen in een fractie zitten dan biedt dat ook meer ruimte voor specialisatie op specifieke onderwerpen, zodat we veel scherper kunnen zijn in het debat. En natuurlijk, mochten we een gezamenlijke fractie zijn, is de kans veel groter dat we een keer de grootste worden en weer een linkse premier kunnen leveren, zodat we eens een écht gaaf land kunnen maken.

Dan heb ik ook nog drie voorwaarden voor linkse samenwerking. Als er niet aan deze voorwaarden worden voldaan, dan is de samenwerking gedoemd om te mislukken.

Ten eerste moet gekeken worden naar veel meer opties tot linkse samenwerking dan alleen een fusie, waar het zo vaak over gaat. Laten kijken naar alternatieven zoals een gezamenlijke fractie, een gezamenlijk verkiezingsprogramma, een lijstcombinatie, een gezamenlijke premierskandidaat, een gezamenlijke campagne en nog veel meer. We hoeven niet ver te kijken om inspiratie te vinden. In andere landen zien we succesvolle voorbeelden van linkse samenwerking die niet per se tot een fusie leiden. Denk aan de progressieve allianties in Scandinavische landen, of linkse samenwerking in Spanje. Laten we leren van deze ervaringen en ze toepassen in onze eigen context. We kunnen een discussie opstarten over deze verschillende samenwerkingsvormen, door daar bijvoorbeeld ook speciale ledengesprekken over te organiseren. Laten we ons dus niet blindstaren op een eventuele fusie, maar onze horizon verbreden.

Ten tweede moet er naast de focus op rode en groene thema’s ook een focus komen op een inclusieve samenleving, ofwel het paarse thema. Ik ben blij dat GroenLinks en de PvdA zich al richten op groene en rode thema’s in hun samenwerking. Dat zagen we in de campagne en ook in hun discussiestuk. Deze focus is van cruciaal belang in een tijd waarin de uitbuiting van mens en aarde steeds dringender wordt. Maar laten we niet vergeten dat er nog specifieke kwetsbare groepen zijn die extra uitgebuit worden. Van vrouwen wordt in onze kapitalistische samenleving bijvoorbeeld meer verwacht dan mannen: ze moeten zowel financieel onafhankelijk zijn, als voor het huishouden zorgen, volgens de heersende sociaal-culturele normen. Ook vooral inwoners van het globale zuiden worden geraakt door klimaatverandering. Ze hebben namelijk te weinig geld voor bijvoorbeeld dijken, ze wonen op onveilige grond en hun voornaamste inkomensbron, landbouw, zien ze verdwijnen door overstromingen en droogte. En wie profiteren hiervan? Voornamelijk westerse, vervuilende, al veel te rijke bedrijven. En die bedrijven hebben vaker CEO’s die John of James heten dan alle vrouwelijke CEO’s bij elkaar. Laat staan dat iemand met een immigratieachtergrond aan het roer staat. De rode, groene en paarse thema’s zijn met elkaar verweven en voor elk thema moet gelijkwaardige aandacht komen, en dat ontbreekt nu. Voor een rechtvaardige samenleving is dus niet alleen felrood en knalgroen, maar ook dieppaars beleid nodig.

Tot slot moet er een plan komen om de inclusie en diversiteit binnen GroenLinks en de PvdA zelf te vergroten. Je kan niet zeggen dat je voor een samenleving bent waarin iedereen er toe doet, als je niet input krijgt van verschillende bevolkingsgroepen. We hebben verschillende perspectieven en ervaringen nodig om de complexe problemen van deze tijd op te lossen. Zowel GroenLinks als de PvdA zijn intern niet zo inclusief en divers. Dat kan anders. We kunnen meer samenwerken met verschillende maatschappelijke organisaties die de belangen van verschillende groepen in de samenleving behartigt. Bijvoorbeeld die van vluchtelingen, mbo’ers, jongeren, gepensioneerden, huurders, gelovigen, whatever. Alleen als we met hen samenwerken en naar hen luisteren, kunnen we écht zeggen dat we opkomen voor het belang van iedereen.

GroenLinks en PvdA moeten linkse samenwerking vormgeven op een manier die past bij onze idealen en onze tijd. Ze moeten bouwen aan een progressieve maatschappelijke beweging. En dat kan alleen als je ook werkt aan je eigen inclusie, alleen als je voor alle samenwerkingsvormen openstaat.

Laten we samen werken, hand in hand,
aan een rechtvaardiger land.

On Tuesday, June 13, GroenLinks held a member discussion about left-wing cooperation between GroenLinks and the PvdA. Gijs, president of DWARS Utrecht, was invited to speak and tells about it in this news item.

The purpose of the member discussion was to gather the opinions of various party members about the possibilities and challenges of left-wing cooperation between GroenLinks and the PvdA in Utrecht. For this purpose they had also asked me, as chairman of DWARS Utrecht, to give my unvarnished opinion. As DWARS we are the independent youth organization of GroenLinks. So we can be critical of GroenLinks without them being able to do anything about it. I’m happy to take advantage of that luxury position, of course. After all, the DWARSe perspective is important in the conversation about left-wing cooperation. After all, we are the future of GroenLinks. We also represent a group, namely young people, who are too often not heard enough within GroenLinks. That’s why I’m glad I was invited, and I liked that there was such a great discussion about it afterwards.

Below you can read a short summary about what I said about left-wing cooperation👇

In principle, I am in favor of left-wing cooperation, but under three conditions: 1. More diverse forms of cooperation 2. More focus on an inclusive society 3. Internal inclusion and diversity policies. I’m going to explain those in a moment.

As I said, I think left-wing collaboration is good. I also think the argument of more power is a good one. Power is not a scary, dirty word, as it is sometimes talked about within the left. After all, we all want a better society, and political power is simply a very appropriate tool for that. If we as GroenLinks and PvdA work together, we have a stronger position at the negotiating table, because we can no longer be played apart. If we are in a group together it also offers more room for specialization on specific issues, so we can be much sharper in the debate. And of course, should we be a joint group, there is a much greater chance that we will become the largest one day and be able to deliver a left-wing prime minister again, so that we can make a really cool country for once.

Then I also have three conditions for left-wing cooperation. If these conditions are not met, cooperation is doomed to fail.

First, let’s look at many more options for left-wing cooperation than just a merger, which is so often talked about. Let’s look at alternatives such as a joint group, a joint election program, a list combination, a joint prime ministerial candidate, a joint campaign and much more. We don’t have to look far to find inspiration. In other countries we see successful examples of left-wing cooperation that do not necessarily lead to a merger.

Think of the progressive alliances in Scandinavian countries, or leftist cooperation in Spain. Let’s learn from these experiences and apply them in our own context. We can start a discussion about these different forms of cooperation, for example, by also organizing special member discussions about them. So let’s not focus on a possible merger, but broaden our horizons.

Second, in addition to the focus on red and green themes, there should also be a focus on an inclusive society, or the purple theme. I am glad that the Green Left and the Labour Party are already focusing on green and red themes in their cooperation. We saw that in the campaign and also in their discussion paper. This focus is crucial at a time when the exploitation of people and the earth is becoming increasingly urgent. But let’s not forget that there are still specific vulnerable groups that are particularly exploited. Women, for example, are expected to do more than men in our capitalist society: they must be both financially independent and take care of the household, according to prevailing socio-cultural norms. Residents of the Global South are also particularly affected by climate change. This is because they do not have enough money for dikes, for example, they live on unsafe land, and their main source of income, agriculture, they see disappear due to floods and drought. And who benefits from this? Mainly Western, polluting, already far too rich companies. And those companies have CEOs named John or James more often than all female CEOs combined. Let alone someone from an immigration background at the helm. The red, green and purple issues are intertwined, and equal attention must be given to each issue, and that is missing now. Thus, a just society requires not only bright red and bright green, but also deep purple policies.

Finally, we need a plan to increase inclusion and diversity within the Green Left and the Labour Party itself. You can’t say you are for a society where everyone matters if you don’t get input from different populations. We need different perspectives and experiences to solve the complex problems of our time. Both the Green Left and the Labour Party are not that inclusive and diverse internally. We can do that differently. We can work more with different civil society organizations that represent the interests of different groups in society. For example, those of refugees, college graduates, young people, pensioners, tenants, believers, whatever. Only if we work together with them and listen to them can we really say that we stand up for the interests of everyone.

The Green Left and the Labour Party must shape leftist cooperation in a way that fits our ideals and our times. They must build a progressive social movement. And that is possible only if you also work for your own inclusion, only if you are open to all forms of cooperation.

Let’s work together, hand in hand,
for a more just country.