Solliciteren doe je niet alleen

Schrijver: Huug Roosjen
In december 2009 begon ik te werken in een boekhandel bij mij in de buurt. Ik was elf jaar. Ook al was het maar voor twee uur en geen echt ‘werk’ zogezegd, ik heb wel degelijk een sollicitatiegesprek moeten voeren. Van tevoren dacht ik na over wat ik wilde gaan zeggen. Hoe zal ik mezelf neerzetten? Het werd me duidelijk dat ik ergens in vastliep. Dit kwam doordat ik er met niemand over sprak. Toen ik met anderen het gesprek ging voorbereiden, kwamen er allerlei ideeën naar boven.

Inmiddels zijn we elf jaar verder: ik heb het werk in de boekhandel zeven jaar gedaan. Inmiddels werk ik sinds september 2018 in Hotel Jakarta. Er zit een wereld van verschil tussen hoe ik deze twee sollicitaties aangepakt heb. Bij de eerste heb ik op het allerlaatste moment pas mensen ingeschakeld om me te helpen, terwijl ik bij de tweede gelijk mensen betrok. Zij waren erg ondersteunend. Ook bij mijn laatste sollicitatie heb ik gelijk mensen erbij gehaald, vooral om mee te lezen voor m’n motivatiebrief. Zij hebben mij bijzonder waardevolle adviezen gegeven. Mijn motivatiebrief is er hierdoor flink op vooruitgegaan.

Van een aantal mensen weet ik dat ze gesolliciteerd hebben. Zij vroegen niet of nauwelijks om hulp. Waarschijnlijk zijn ze hierin niet uniek. Durven mensen niet? Zijn ze te onzeker om hulp te vragen? Ik denk dat het komt door de manier waarop wij als maatschappij een sollicitatie aanvliegen. Er speelt altijd ergens wel mee dat je nooit helemaal weet hoe je kansen liggen. Het kan zomaar zijn dat degene van wie jij de hulp inroept ook voor die functie gaat. Zelfs dan is het nog niet erg om hulp aan mensen te vragen, het stimuleert je juist om jezelf zo goed mogelijk neer te zetten. Ik denk dat we af moeten van de paranoïde gedachten die aan dit alleen doen ten grondslag liggen: “stel nou als…”, “wat als die en die…”. Het is noodzakelijk dat we als maatschappij weer vertrouwen in elkaar krijgen, weer dichter tot elkaar komen. Nu is dat door deze tijd waarin we ons bevinden lastig, maar juist dan, niet eens alleen voor sollicitaties, is het goed om met elkaar in gesprek te blijven. We zullen het niet elke keer met elkaar eens zijn, dat hoeft ook niet, maar dat is ook het mooie van een gesprek.

Moraal van het verhaal? Er zijn, naast solliciteren, een heel aantal dingen die we samen kunnen doen. Of dat nou de wereld redden is, of af en toe bij mensen inchecken om te kijken hoe het gaat: je staat er niet alleen voor! Samen kunnen we alles overwinnen. Of zoals Willeke Alberti zingt: “samen zijn, is samen lachen, samen huilen, leven door dicht bij elkaar te zijn.” Maak gebruik van elkaar, wees niet bang, ik heb er goede ervaringen mee.