nieuws
Code Rood: ze laten het er niet bij zitten
14-09-2018
De 48 uur durende zitblokkade van Code Rood voor het NAM-terrein was een groot succes. Met honderden demonstranten, waaronder bijna 20 Dwarsers, voerden we actie tegen gasboringen in Groningen, waar tienduizenden mensen schade hebben aan hun woning of hun psychische gezondheid vanwege de uitbuiting van de NAM, Shell en ExxonMobil.
door Ro van Egmond
Een paar dagen voordat de zitblokkade begon opende ergens in het piepkleine Groningse Leermens het klimaatkamp van Code Rood. Code Rood is een radicale klimaatgroep die met burgerlijke ongehoorzaamheid klimaatgerechtigheid probeert af te dwingen. Op het klimaatkamp was er ontzettend veel te doen. Er waren gedurende een paar dagen ontzettend veel leuke evenementen. Een klimaatpanel, een protestzangworkshop, trainingen en nog veel meer. Op het kamp zelf heerste een enorm goede sfeer en bijna iedereen stond open voor leuke gesprekken en discussies. Je kon je spullen overal veilig achterlaten, en de security, organisatie en eten waren allemaal goed geregeld.
Het meest bijzondere evenement was de actietraining. Dat is een programma dat acht uur duurt en compleet gericht is op trainingen in het vormen van een blokkade, praktische tips en juridisch advies. Zo werd er zelfs een rollenspel gespeeld waarbij een groep die politie speelde de blokkade van de demonstrantengroep moest doorbreken. Doordat je samen moest werken maakte je snel en gemakkelijk nieuwe vrienden, en het was meteen enorm gezellig.
Na een paar dagen op het klimaatkamp was het zover. We gingen naar het NAM-terrein voor de zitblokkade. De groep van honderden mensen splitste zich op in ‘vingers’. Elke vinger ging op een eigen manier naar het NAM-terrein. Zo ging er een vinger wandelen, een andere fietsen, en ging er zelfs een groep met de bus. Ondanks dat we allemaal vroeg op moesten staan, stond elke groep snel en met veel enthousiasme klaar om te vertrekken.
Zelf was ik op de fiets en onderweg kwamen we ontzettend veel politie tegen, maar ook Groningers. Sommigen negeerden ons, maar veel vaker waren ze enthousiast over ons protest. Er kwamen mensen naar buiten om te kijken, begonnen te zwaaien, of ze toeterden mee met onze leuzen. Het is erg mooi om te zien dat het protest zoveel mensen bereikt, maar ook pijnlijk om te zien hoeveel mensen geraakt zijn door de uitbuiting van de NAM en de overheid.
Op de blokkade bleven dingen even goed georganiseerd als op het kamp. Al snel werden er geïmproviseerde tenten opgezet om in te overnachten, en werd de blokkade van Code Rood een feit. Ook op de blokkade bleef het eten aankomen en bleef de security goed geregeld. Er kwamen veel Groningers kijken wat er precies aan de hand was. Sommigen met kritiek, maar nog veel meer met steun en dankbaarheid. De sfeer was goed, maar wat al vanaf het begin opviel was de enorme aanwezigheid van politie. Op een bepaald moment stonden er zeven ME-bussen, meerdere ‘normale’ politiebussen en twee camera-auto’s om iedereen op de blokkade in de gaten te houden. Ook was er politie te paard en stonden er veel agenten bij de hekken van het terrein. En die aanwezigheid van de politie leek in de loop van de dag alleen maar te groeien.
In de avond was het raak. Nadat honderden Groningers tijdens hun legale demonstratie naar de blokkade liepen, hingen actievoerders vreedzaam en zonder geweld een banner met de tekst “Climate Justice – Keep the gas in the ground” aan het hek van de NAM. Dit was een zodanig provocerende actie dat de politie geen andere keuze zag dan om geweld te gebruiken. Eerst baanden de dappere helden zich een weg langs de ‘levensgevaarlijke’ vreedzame activisten om een linie te vormen, waarna ze met wapenstokken op mensen die hun handen in de lucht hielden insloegen. Een klein groepje actievoerders dat rustig in het gras zat werd bovenhands geslagen met wapenstokken. Omdat veel mensen tegelijk bij het hek vandaan liepen, ontstond er een opstopping. Mensen konden nergens heen, maar werden alsnog door de politie geslagen. Zo kreeg ook ik een harde klap met een wapenstok, waardoor ik 2 ribben heb gekneusd.
Na het ingrijpen van de ‘heldhaftige’ politie die ons heeft gered van een zekere dood, kwamen er veel gewonden naar de EHBO-tent. De meeste mensen, zoals ik, hadden lichte kneuzingen en moesten even gecheckt worden. Maar er waren ook wat mensen die er heftiger aan toe waren. Toen ik in de EHBO-tent zat, is er vlak bij me een meisje afgevoerd met de ambulance. Gelukkig bleek het allemaal gezichtsbedrog, want de politie maakte de volgende dag een statement dat er geen gewonden waren en er ook geen ambulance is ingezet.
Na de eerste nacht van de blokkade ging de grootste groep naar huis. Het doel was om het NAM-terrein 24 uur te blokkeren, en dat is meer dan gelukt. Ik bleef echter met een groep van zo’n 80 actievoerders achter om het terrein nog langer te blokkeren. Nadat de blokkade 50+ uur heeft geduurd en we een extra nacht voor het terrein hebben doorgebracht, vertrokken ook wij van de blokkade. We hebben een protestmars gehouden door Appingedam en hebben onze spandoeken aan lokale verzetsgroepen overhandigd. Zij waren ontzettend blij om ons te mogen ontvangen. Het was een mooi en emotioneel moment, en voor iedereen een goede afsluiting van de actie.
Ik heb de indruk dat de politie en de media hebben geprobeerd ons weg te zetten als een groep radicale beroepsdemonstranten, maar mijn ervaring was juist het tegenovergestelde. Er waren ontzettend aardige, lieve en idealistische mensen, die allemaal met ontzettend veel passie vochten voor rechtvaardigheid voor Groningers en het klimaat. Ik ben trots dat er zo’n groep klimaatstrijders bestaat, en ik ben vereerd dat ik er bij heb mogen horen. En bij deze een waarschuwing voor de NAM: we gaan zeker terugkomen!
