Diversiteit: de crisis die DWARS niet wil oplossen

24-07-2022

Gijs Broere

Discriminatie verandert. Gelukkig maar. De Skinheads van vroeger, waar mijn ouders last van hadden, bestaan niet meer; brandende kruizen in voortuinen ook niet meer. De hedendaagse Nederlander weet nu dat het niet goed is om te discrimineren. Daar hebben ze genoeg animatiefilms voor gezien. Als het goede speelgoed eindelijk het enge speelgoed accepteert, lukt het ze om de grote slechterik te verslaan. Eind goed al goed en lang leve Hollywood. De film is afgelopen. De kijkers weten nu hoe je niet meer moet discrimineren en iedereen in de film en de bioscoopzaal is gelukkig. Maar jammer genoeg is er ook bij DWARS nog een badguy te verslaan.

Door: Imraan el Hamdaoui

We hebben een diversiteitscrisis bij DWARS. Mensen van kleur voelen zich niet welkom bij GroenLinks en bij ons. Het is niet alsof we dit niet weten. In iedere motivatiebrief in de congreskrant staat dat DWARS diverser en toegankelijker moet worden, maar niemand geeft een concreet voorbeeld van hoe we dit willen oplossen. De worsteling van personen van kleur is in DWARS een toverwoord geworden om verkozen te worden.

Wij moeten ons schamen.

Waarom is er geen landelijke diversiteitscommissie? Een commissie die actief DWARS diverser probeert te maken? Waarom is er geen verantwoording voor de zoekcommissie specifiek gericht op mensen van kleur? Als we uit deze diversiteitscrisis willen stappen moeten we er actief aan werken. Wij moeten het geluid van mensen van kleur versterken. Maar dat doen we nu niet. Dat is uit de situatie rondom Motie 1 ‘educatiepunt op de DWARS website’ tijdens het zomercongres wel gebleken.

De argumentatie van het bestuur om de motie te ontraden zat stikvol met onwetendheid en microaggressies.  Zo vertelde het bestuur dat we al een gedragscode en diversiteitstraining hebben. Dat gaf het gevoel alsof het bestuur vindt dat wij al genoeg doen. Ze vertelde ons ook dat DWARS niet de aangewezen instantie is om personen te onderwijzen, terwijl we wel de rest van Nederland en zijn beleidmakers proberen te onderwijzen met demonstraties en acties. Deze argumenten hebben er zelfs voor gezorgd dat er een vrouw van kleur gestopt is bij de zoekcommissie.

Dit kan maar op twee manieren worden geïnterpreteerd . Of wij van DWARS vinden diversiteit eigenlijk helemaal niet belangrijk en doen maar alsof, of wij zijn nog zeer onwetend op dat gebied.

Ik geloof het tweede. Natuurlijk vindt DWARS diversiteit belangrijk. Het is meer onwetendheid dan vijandigheid. Maar de uitkomst is hetzelfde. Er blijft namelijk een nare omgeving voor mensen van kleur. En dan twijfel ik. Wil DWARS daadwerkelijk diverser worden of doen we maar alsof om populairder te zijn?

Ik geloof dat we, als we meer diversiteit in onze vereniging willen hebben, dit actief moeten bestrijden. Het probleem van een wit bestuur is dat diversiteit niet in het kijkbeeld staat. Het is dan ook niet een prioriteit. Dan lijkt het alsof DWARS het niet wil oplossen, waardoor er een omgeving wordt gecreëerd waarin het voor mensen van kleur moeilijk is om mee te doen. Als persoon van kleur moet je er al veel energie in stoppen, alleen maar om mee te kunnen doen. Soms hebben we daar gewoon geen zin in.

Ik kan niet wachten op de nieuwe animatiefilm waarin de enge speelgoedfiguurtjes de goede speelgoedfiguurtjes uitleggen dat het accepteren van anderen niet genoeg is, maar dat je actief een omgeving moet creëren waarin de enge speelgoedfiguurtjes zich welkom voelen. Als dat gebeurt heb ik er het volste vertrouwen in dat de situatie bij DWARS verandert.