Worstenbrooike heeft er een nieuw vriendje bij! 🐶🎁

Worstenbrooike lag op zijn kussentje en bedacht wat hij dit jaar op zijn verlanglijstje voor de Sint zou zetten. Nieuwe kleertjes? Nee, die had hij al genoeg. Lekkere vegan snacks? Ook niet, hij werd elke dag al genoeg verwend door zijn mama’s en papa. Plots had Worstenbrooike een idee. Hij ging meteen naar mama Vera toe om het uit te leggen. ‘Ik wil een vriendje om mee te spelen en wandelen!’, zei Worstenbrooike. Vera keek hem vertwijfeld aan. ‘Maar je hebt toch al een vriendje? Je speelt toch graag samen met AJ van DWARS Gelderland?’. ‘Ja’, gaf Worstenbrooike toe, ‘maar AJ woont zoooo ver weg, en ik ben zo veel alleen..’. Vera begon een beetje medelijden met het teckeltje te krijgen. ‘Goed, we vragen het aan Bart, Imme, Karlijne en Aitana. Als zij het goed vinden mag je op je verlanglijstje zetten dat je graag een vriendje wil’.

Bij de volgende bestuursvergadering mocht Worstenbrooike mee. In zijn chiqueste outfit legde hij uit aan zijn mama’s en papa dat hij toch oh zo graag een maatje zou willen. Aitana was meteen enthousiast: ‘Betekent dat dan dat ik ook twee kinderfeestjes mag organiseren? Count me in!’. Ook Bart vond het een goed idee. Als Worstenbrooike een vriendje zou hebben zou hij moeten leren om te delen, wat wel zo sociaal en anti-kapitalistisch is volgens Bart. Karlijne maakte zich een beetje zorgen over de verzorgkosten van zo’n maatje voor Worstenbrooike en hoe deze in de begroting zouden passen, maar stemde uiteindelijk toch toe. Ook Imme vond het een goed idee, zolang het nieuwe vriendje van Worstenbrooike maar uit Zeeland zou komen…

Zo kwam het dat Worstenbrooike op 4 december zijn schoentje mocht zetten met daarin een verlanglijstje waar maar één wens op stond: Een vriendje om mee te spelen, wandelen, vegan snacks te eten en naar DWARSe activiteiten te gaan. Vol spanning en verwachting zocht hij die avond zijn kussentje op om te gaan slapen, in de hoop dat Sinterklaas hem de volgende dag zou komen bezoeken.

’S-ochtends werd Worstenbrooike wakker en zag een leeg schoentje bij de kachel staan. Hij werd erg verdrietig en dacht dat hij misschien niet lief genoeg geweest was. Na even bellen met zijn mama’s en papa werd hij ervan verzekerd dat dit niet het geval was; hij moest gewoon nog even geduld hebben.

Worstenbrooike wachtte en wachtte, tot ’s-avonds ineens de deurbel ging. ‘Dat moet Sinterklaas zijn!’, dacht hij, ‘Hij komt me een cadeautje brengen!’. Worstenbrooike sprintte naar de deur. Wat hij daar aantrof vulde hem met verbazing: Het was niet Sinterklaas die daar stond, maar het oud-bestuur van DWARS Brabant-Zeeland! Worstenbrooike maakte de deur open en stormde kwispelend op Luc, Rick, Nordin, Pim en Tobias af. ‘Wacht eens even’, zei Luc, ‘wij hoorden dat jij nog een cadeautje had verdiend’. Luc keek naar Tobias, die een grote tas tevoorschijn haalde. Hen ritste de tas open en opeens stak er een zwart teckel-kopje uit. ‘Een vriendje!’, gilde Worstenbrooike, ‘Dankjulliewel!’. Het oud bestuur legde uit dat Sinterklaas het heel druk had dit jaar, maar dat Worstenbrooike zó lief was geweest dat hij niet vergeten kon worden. Daarom had Rick, in opdracht van zijn oud-bestuur, uit Zeeland een nieuw, Zeeuws vriendje voor hem meegebracht: Bolus.

Zo ontmoette Worstenbrooike Bolus en was hij niet langer alleen. Vanaf nu zijn deze twee een duo en zullen ze samen de activiteiten van DWARS Brabant-Zeeland nog gezelliger en vrolijker maken. Kom jij ook een keer langs om Bolus te ontmoeten?