Een jaar Trump in het Witte Huis. De kranten stonden er bol van afgelopen weekend. Maar ondertussen kunnen we ook een ander Trump-jubileum vieren. Drie jaar Trump-dominatie van ons nieuws. Kijken we niet te veel naar die man?!

Iedere speech, tweet of mening van de president van de Verenigde Staten bespreken we hier in Nederland, zo’n 6000 km bij het witte huis vandaan, uitgebreid. Bij DWDD en op nu.nl maar ook bij de borrel en bij je schoonouders. Natuurlijk is het ontzettend belangrijk om kritisch te blijven praten over Trumps uitholling van de democratie. Maar zijn we niet vergeten dat Nederland de VS niet is? En waar blijft de ophef en woede over ontwikkelingen van Nederland?

Een voorbeeld: begin 2016 maakt Nederland met de EU afspraken over een vluchtelingenstop aan de Europese grens. De Turkije-deal. Ondertussen domineerde Trump het gesprek bij het koffiezetapparaat op mijn werk. ‘Zou die enge idioot echt president worden?’ Waarom het een goed idee is dat één land, Turkije, alle vluchtelingen gaat opvangen omdat het ’te veel’ is voor het hele continent Europa? Daarover geen woord.

Een jaar later probeert Trump een maatregel in te voeren waardoor mensen uit zeven Islamitische landen de VS niet inkomen. De ‘Muslim Ban’. Wederom, en helemaal terecht natuurlijk, enorm veel ophef. Maar ondertussen weert Europa dankzij de ‘Turkije deal’ ook duizenden moslims aan de grens. Hier gaat het zelden over in het verjaardagskringgetje of in DWDD.

Een ander voorbeeld. In juni 2017 verlaat de VS, onder leiding van Donald Trump, het klimaat akkoord getekend in Parijs. ‘Klimaatverandering, niet mijn probleem’ moet hij gedacht hebben. Nederland klopt zichzelf ondertussen op de borst. ‘Wij nemen tenminste onze verantwoordelijkheid en tekenen dat akkoord.’ Onze regering staat zichzelf erop voor dat zij ‘het groenste regeerakkoord ooit’ hebben geschreven. Maar de kolencentrales blijven open tot 2030 en de klimaatdoelstellingen uit Parijs worden bij lange na niet gehaald. Waar is nu de woede en de ophef?

Moeten we dan niet kritisch zijn op de VS? Moeten we alles wat daar gebeurt maar voor lief nemen? Nee, natuurlijk niet. Maar als we ook maar een stukje van de woede, weerzin en onvrede die we uitstorten over Trump op ons eigen land richten, hebben we er ook nog eens wat aan.

Dus in plaats van de zoveelste absurde tweet van Trump te bespreken tijdens het avondeten, heb het er eens over wat er nu in Nederland gebeurt. Wat vind je daarvan? Wat kan er hier allemaal beter? We wonen te slotte in Nederland. Dit is het land waar we het meeste invloed hebben. Laat Trump onze eigen vooruitgang niet in de weg staan.