Op Internationale Vrouwendag organiseerden de vrouwelijke DWARS-bestuursleden het evenement De Toekomst is Vrouw. Als progressieve politieke jongerenorganisatie bijten we ons graag vast in de kwestie emancipatie van vrouwen. Ongelijkheid vinden we immers niet meer van deze tijd. Onze oma’s vochten voor handelingsbekwaamheid en ‘baas in eigen buik’. Onze moeders bleven niet meer thuis bij de kinderen maar gingen ‘gewoon’ aan het werk. Wij zouden de generatie zijn die het glazen plafond aan diggelen slaat en het vaderschapsverlof gaat voor een eerlijke verdeling van zorgtaken zorgen. Probleem opgelost toch?

Geweldig natuurlijk, die verworvenheden van eerdere generaties feministen en die ambities, maar feminisme is nog lang niet klaar. Als jonge witte hoogopgeleide vrouw heb ik in de afgelopen twee decennia niet zoveel last gehad van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, tussen jongetjes en meisjes. Ik kreeg kansen, kon gaan studeren wat ik wilde en kreeg makkelijk baantjes en bestuursfuncties. Nu het studeren op zijn eind loopt en ik me in de wereld van politici begeef, merk ik de ongelijkheid wel.

Politiek is een enorm man-gedomineerde wereld. De Toekomst is Vrouw ging daarom over vrouwen in de politiek. Tijdens de avond vertelden Kathalijne Buitenweg, Joyce Langenacker (burgemeester Ouder-Amstel), Elly van Wageningen (CU wethouder Lelystad) en Melody Deldjou Fard (campagneleider en net verkozen raadslid bij GroenLinks Utrecht) openhartig over hun ervaringen in deze masculiene wereld.

Leiderschap
Allereerst, de leiderschapsmeetlat. Als wethouder, kamerlid of campagneleider is leiderschap belangrijk. Je moet mensen mee kunnen nemen in je verhaal en richting geven aan de discussie en het team om je heen. We associëren leiderschap vaak met autoriteit, met hardheid en vastberadenheid. Deze eigenschappen zien we vaak terug bij mannelijke leiders. Ook vrouwen kunnen deze eigenschappen bezitten. Maar denken we bij leiderschap ook aan mensen, specifiek aan vrouwen, met een zachtaardige benadering, die liever vragen stellen dan speechen, die hun stem niet verheffen en regelmatig aan hun teamleden vragen: hoe gaat het met je? Dit zijn niet de eerste eigenschappen waar de meeste mensen bij leiderschap aan denken. Als we deze zachtere kenmerken opnemen in de leiderschapsmeetlat, dan zouden vrouwen veel vaker in het profiel passen dan bij de huidige meetlat.

Tijdens De Toekomst is Vrouw sprak Kathalijne zich uit tegen de ‘mannenmeetlat’. “Vrouwen willen op basis van hun kwaliteiten eerlijk gekozen worden, maar dat worden ze nu niet”. Functieprofielen in politiek en bedrijfsleven zijn enorm genderbiased.

De inkomensongelijkheid tussen mannen en vrouwen blijft bestaan (Bron: De Correspondent).

Verwachtingen
Een ander probleem voor vrouwen en hun carrièreperspectief wordt gevormd door de verwachtingen die we als samenleving hebben van vrouwen. Kinderen krijgen is de norm en onze associatie met vrouwen van boven een bepaalde leeftijd is al snel: moeder. Veel mensen ambiëren natuurlijk ook het ouderschap. Prima, zou je denken, tegenwoordig voed je de kinderen samen op en ben je als man wel een beetje een eikel als je geen papadag neemt. Het is een stap voorwaarts dat ons beeld van vaders van ‘kostwinner’ naar ‘papa’ verschoven is, maar ons beeld van moeders is stil blijven staan. Moeders zijn warme vrouwen, die hun kinderen boven alles stellen, die neuzen snuiten, kinderfeestjes voorbereiden en je troosten met een warme kop thee.

Dit is er voor carrièrevrouwen niet altijd bij. Naast een 50-urige werkweek is er geen tijd voor alle zorgtaken. De luiers worden uitbesteed aan manlief of aan de nanny en als de gekwetste puberdochter ’s middags thuiskomt zit mama niet klaar met een zakdoek en thee, maar is zij op haar werk. Deze moeders zijn ‘slechte moeders’. Een vader in ditzelfde scenario wordt niet op deze manier beoordeeld. We verwachten niet dat hij elk moment klaar staat om een luier te verschonen of een neus te snuiten. We prijzen hem erom dat hij dit één dag in de week wel doet. Zorgtaken verdelen lijkt de norm in progressieve kringen, maar de beeldvorming en de benadering van werkende moeders lopen achter. De panelleden van De Toekomst is Vrouw delen de zorgtaken wel met hun partners en hebben de negatieve reacties op de koop toegenomen. Het zou niet moeten. Die negativiteit zou er niet moeten zijn.

Feminisme is nog niet klaar
Naast deze issues hebben vrouwen ook nog eens te maken met een pay-gap, seksisme en seksualisering op de werkvloer en een gebrek aan ‘voorbeelden’ om zich aan op te trekken. Feminisme is dus nog lang niet klaar. Met het geschreeuw in het politieke debat en de ontmenselijking van belangrijke thema’s als klimaat, onderwijs en armoede is de samenleving wel heel erg klaar voor wat meer feminien leiderschap. The Future is Female!