Het is even over half acht op dinsdagavond. De fractievoorzitter van de Hilversumse GroenLinks-afdeling komt met volle vaart op me afgefietst. Hij springt af, en geeft mij de posters voor de Provinciale Statenverkiezingen. Aan mij de taak deze morgen in te leveren bij het kantoor van Publiekszaken.

Haast onopvallend probeert hij vijftig euro in mijn jaszak te moffelen. Een louche deal voor het iconische gele Raadhuis waar het geld de dag erna toch naar toe zou gaan. Daar stond ik dan: met vijftig euro en een flinke hoeveelheid posters. Het toeval wilde: ik had nog een afspraak met een vriendin op de Hilversumse Ramblas (de Groest [red. Lees ‘sfeerloze straat’]).

Zoals dat natuurlijk gaat, raak je langzaamaan beschonken en vergeet je dat je de mooie posters met daarop het gezicht van Alwin bij je had. Gelukkig kwam je daar toch op tijd achter. En daar liep je dan: om middernacht met posters. De volgende dag op publiekszaken had het meisje achter de kassa eigenlijk geen idee dat de posters door de gemeente opgeplakt zouden worden. “Heb je een idee hoe duur het is?”

Ik had een euro moeten zeggen, maar he, integriteit gaat voor en toch maar netjes gezegd dat het vijftig euro is. In ieder geval missie volbracht. Het idee al dat de gemeente Hilversum bijna geen GroenLinkse verkiezingsposters had zien prijken, door mij… Wat een stress!