Mijn eerste congres

28-10-2016

Fatih Hijnen

Het is vrijdagavond als mijn moeder opeens voor de deur van mijn slaapkamer staat. Ze vertelt mij dat het nu toch echt tijd is om te voorbereiden voor morgen en mijn koffer in te pakken. Ik lees nog heel snel mijn congresreader door en kijk hoe laat de treinen rijden. Het zijn de laatste dagen van de vakantie. Ga ik naar Parijs of Berlijn? Nee, ik ga naar het gezellige Breda voor mijn eerste congres van DWARS.

De volgende ochtend liep ik naar de metro, het was ontzettend rustig. Logisch, er is bijna niemand wakker op zaterdagochtend rond zeven uur, maar ik wel. Ik was onderweg  om de trein naar Rotterdam-Zuid te halen vanaf Rotterdam Centraal. Helaas zijn er werkzaamheden aan het spoor, waardoor de helft van mijn reis afgelegd werd in een volle bus van Rotterdam-Zuid naar Zwijndrecht. Van daaruit vervolgde ik mijn reis in de trein. Tijdens de reis herkende ik een paar leden, waarmee de gezelligheid eigenlijk al in de trein begon.

Toen we aankwamen op het station liepen we met z’n allen naar het congres toe, er sloten meer mensen aan tijdens onze wandeling. Het was heel erg leuk om te zien dat we een groep vormden. Het congres zou moeten beginnen om half elf – en voor leden die voor het eerst naar een congres van DWARS gaan al om tien uur voor een introductie, gegeven door Therre en Iris.

Een fantastische zaterdag
We kwamen aan bij het congresgebouw en werden ontvangen door Lyle en Harm. We liepen naar binnen en stonden in de rij om ons aan te melden. Iris kwam naar me toegelopen en zij nam me mee naar een kamer waar de nieuwe leden uitleg kregen.

Een korte samenvatting: Op een congres wordt er heel veel gesproken en natuurlijk ook worden er veel vragen gesteld. Het zou gaan over de tweede kamerverkiezingen van volgend jaar met Leidse professor Tom Louwerse over kiezersonderzoek, en met Frits Lintmeijer over de rol van de Eerste-Kamer. Maar er kwamen nog veel meer mensen dit weekend zoals Alexander Pechtold en Marjolein Meijer en werd het welkomstwoord gegeven door Selçuk Akinci.

Het werd kwart over een. We zouden gaan lunchen, en vanwege een gebrek aan vorken moest ik met een mes proberen macaroni te eten. Dat lukte maar net, ondertussen sprak ik met allerlei mensen over verschillende onderwerpen zoals diversiteit, religie en onderwijs. Mijn indruk tot nu toe was al heel fijn. Ik kon het goed hebben met de mensen om me heen.

Toen de pauze was afgelopen, riep Funs Elbersen (dagvoorzitter) ons allemaal op weer terug te komen. Funs heeft de eerste dag heel mooi gemaakt met zijn leuke uitspraken. De afwisseling van humor en serieuze zaken die ik de hele dag ervoer maakt DWARS precies wat ik in gedachten had. Een hele leuke jongerenpartij waar iedereen elkaar mocht ongeacht hoe je eruit ziet of wat je doet.

Trouwens! Dit was ik niet vergeten te melden! Maar ik heb een T-shirt gewonnen omdat ik op het congres als laatst aangemeld lid aanwezig was! Helaas is het wel te klein voor me, maar ik koester het graag en ik doe het nu alleen aan als pyjama (wat dus heel moeilijk is).

Uiteindelijk kwam Alexander Pechtold en zag ik veel meningsverschil, er werden goede vragen gesteld. Ik heb best wel veel geleerd tijdens de eerste dag. Die was inmiddels bijna een soort van afgelopen. We zaten aan het diner en ik sprak met leuke mensen van verschillende afdelingen, het bestuur en nog veel meer mensen.

‘’Ah, hoe is het Fatih? Dit is onze actieve Twitteraar’’ – Lyle Muns

Laatste uurtjes zaterdag en een zondag
Met een paar mensen liepen wij naar het hostel. Het was een koude avond in Breda en ik wou het liefst meteen mijn bed in duiken – dat ik op dat moment nog niet eens had gezien.

Eenmaal aangekomen bij het hostel werden we ingedeeld in kamers. Ik zat met mijn afdeling (Rotterdam-Rijnmond) op een kamer samen met de Leiden-Haaglanders. Het was een gezellige avond, we waren ongeveer met net zoveel jongens als meisjes in de slaapkamer.

Iedereen ging naar het feest behalve ik. Ik ben niet zo van de feestjes en vind het fijner om een goed boek te lezen in bed. Ben ik dan zo saai? Af en toe.

Toen het feestje op zijn einde liep kwamen een paar leden terug en wilden we gaan slapen. Helaas bleek het licht niet uit te kunnen, omdat er geen schakelaar was. Nadat we allerlei methodes hadden uitgeprobeerd lukte het maar niet om het licht te dempen. Dus zijn we allemaal maar gaan slapen met het licht aan.

De volgende ochtend waren we rond half negen vertrokken om het ontbijt rond negen uur bij te wonen. Het was een koude ochtend maar ik vond het wel heerlijk om een ochtendwandeling te maken. Eenmaal aangekomen bij congresgebouw zette ik mijn koffer weer terug in de hal en liep ik naar de ontbijttafel om wat boterhammen te smeren. Toen we klaar waren met ontbijten liepen we naar de zaal en begonnen we met het programma voor zondag. Ondertussen sprak ik ook met wat mensen over het mbo en over OverDWARS. Twee belangrijke onderwerpen waar ik later zeker ook mijn verhaal over ga doen.

Nadat een drukke zondag was afgelopen met moties en een nieuw bestuur (gefeliciteerd allemaal!) liep ik weer terug naar het station van Breda. Ik werd gebeld door een van de andere leden van Rotterdam-Rijnmond. Ze waren met de auto en vroegen of ik mee wilde rijden, en ik antwoordde meteen met een ja.

Hoe heb ik het congres ervaren?
Het is voor mij heel erg nieuw allemaal. Ik ben een mbo-student die ontzettend geïnteresseerd is in de politiek en ik ben nog maar zeventien jaar oud. Ik geloof dat ik de jongste was tijdens het congres en dat was eigenlijk ook wel te merken. Maar het fijnste was wel dat ik meteen werd geaccepteerd. Het was niet zo dat ik werd buitengesloten, absoluut niet. DWARSers zijn heel open, lief en respectvol. Mijn enthousiasme werd heel goed ontvangen en ik ging in gesprek met mensen die mij al eerder kenden, maar ook met nieuwe mensen!

Ik ben sinds 24 september lid en ik heb in één maand tijd meegedaan met parades, vergaderingen en nu dus mijn eerste congres. Ik hoop mijn vaardigheden tijdens DWARS verder te kunnen ontwikkelen. Ik ben zelf ontzettend bezig op social media en ik heb hele leuke ideeën en daar horen jullie later zeker veel meer over! Bedankt lieve DWARSers voor een onvergetelijk weekend en ik hoop jullie zeker vaker terug te zien.