nieuws
Held van de maand Mei: Examenleerlingen
02-06-2017
Onze held van april Rosanne Hertzberger wordt opgevolgd door een groep jongeren die de afgelopen weken gestampt, geploeterd en gepresteerd heeft: alle examenleerlingen! Docent Maatschappijwetenschappen en oud-DWARSer Bart van Welzenis schrijft een ode aan zijn examenklassen.
door Bart van Welzenis
Ze zijn klaar voor de toekomst, maar ze moesten eerst nog een belangrijke horde over: de eindexamens. Ik liep de zaal binnen waar mijn Maatschappijwetenschappenklas al ruim een uur zat te zwoegen op de vragen. Een enkeling keek zelfverzekerd mijn kant uit. Weer een ander keek met wanhoop, hopende op oogcontact. Alsof dat het antwoord zou verraden… Het eerste eindexamen deed de groep een week ervoor: traditiegetrouw was dat Nederlands. De spanning zat er nog goed in. Een ontwapenend grapje, succes wensen of een schouderklopje: het was nodig. Onwennig zochten ze hun tafeltje; ze waren klaar (of eigenlijk niet helemaal…) voor de examenmarathon.
De laatste twee jaar heb ik deze vwo6 mogen zien groeien van tieners naar jongvolwassenen. Langzaamaan verdwenen puberale gedragingen om plaats te maken voor kwaliteiten en permanente karaktereigenschappen. Uiteraard hier en daar nog wel een opstandige puberopmerking; dat hoort er natuurlijk bij. Ik besefte hoe mooi het is dat ik deze groep heb mogen begeleiden in dit proces toen ik ze een week voor het eindexamen allemaal een persoonlijk briefje had geschreven en ze trakteerde op een ijsje. Van topsporters, muurbloempjes, kwajongens tot bollenbozen – ze hebben allemaal hun eigen groeien in eigen handen gehad. Dit is een groep die ik heel erg ga missen. Al was het alleen maar omdat het mijn eerste vwo6-groep is.
“Meneer, ik heb een knuffel nodig.”
Havo5 was een iets ander verhaal. Deze klas heb ik een week voor de eindexamens overgenomen van mijn (inmiddels bevallen) collega. De laatste les die deze klas had, was met mij – een docent die ze nog nooit gezien hadden. Echt tijd om te wennen aan elkaar hadden we niet. Het is een bijzonder psychologisch proces hoe een docent zich gelijk ontfermt over een klas. Op mijn vrije maandag stond ik ze succes te wensen. Menigeen was er klaar mee (waar ik ze natuurlijk vertelde dat ze er klaar voor waren): het laatste examen en dan ook nog eens van een lastig vak. “Meneer, ik heb een knuffel nodig.”
Kort na het laatste eindexamen sprak ik een leerling. Zij vroeg zich af wat ze nu moest gaan doen met haar vrije tijd. Die examens waren klaar en het grote zwarte gat van die ellelange zomervakantie waarin ze moeten gaan nadenken over de toekomst ligt op de loer. Wie ben ik, wie wil ik eigenlijk zijn? Hoe nu verder? Als ik hen was, zou ik me er niet te veel zorgen over maken. Robert Stevenson schreef niet voor niets: “Als het heden alle aandacht opslokt, wie kan zich dan nog storen aan de toekomst?” Het is nog even wachten op de uitslagen, maar deze docent maakt alvast een diepe buiging naar zijn twee eindexamenklassen. Wie ze zijn geworden, dat maakt me al een trotse meester.
Bart van Welzenis is docent Maatschappijwetenschappen aan het Bonaventuracollege in Leiden. In het verleden was hij actief bij DWARS en GroenLinks Hilversum, en schreef hij voor OverDWARS.
