Binnen DWARS heeft iedereen wel een mening over het feminisme. Zo bestaat er enige verdeeldheid over vrouwenquota, maar de consensus is dat vrouwenemancipatie, zowel in Nederland als in de rest van de wereld, nog lang niet af is. Toch is niet elke DWARSer heel erg te spreken over het feminisme. Deze kritische tegengeluiden worden echter bijna nooit gehoord. Drie leden waren dapper genoeg om hier met ons over te praten en deden (anoniem) hun verhaal.

Omdat de geïnterviewden liever anoniem wilden blijven, zijn er voor dit artikel fictieve namen gebruikt.

“Wie zijn er verantwoordelijk voor overbevolking?”
Ons eerste lid, Erik Houtgraaf, hangt de principes van DWARS heel erg aan. “Weet je, het is gewoon belangrijk dat we de aarde beschermen. De mensheid heeft al die vervuiling veroorzaakt, en onze kinderen en kleinkinderen zullen daar de prijs voor moeten betalen.” Toch is hij zeer kritisch over één punt: “We zijn nu met veel te veel mensen op deze aarde. En weet je wie daarvoor verantwoordelijk zijn? Vrouwen! Zij blijven kinderen krijgen. Als er geen vrouwen waren, dan konden we ons ook niet voortplanten en dan zaten we nu niet met een vervuilde aarde. En dan krijgen ze ook nog eens steeds meer rechten. Ik word er zo moe van! Tijd om het terug te draaien, als je het mij vraagt.”

Toch konden wij het niet laten om te vragen hoe het dan zit met mannen; die maken immers ook deel uit van de voortplantingscyclus. Volgens Erik was dat iets persoonlijks, maar daar wilde hij verder niet op ingaan.

Op de vraag wat Erik tegen dit probleem wil gaan doen, had hij nog niet echt een antwoord: “Deze antifeministische inslag is nog vrij nieuw binnen DWARS, dus op dit moment zijn er weinig dingen die ik echt kan doen. Wel verwacht ik dat er meer mensen binnen de organisatie zijn die er zo over denken, en door dit interview hoop ik deze mensen te kunnen bereiken. We zullen het zien.” Tot slot is Erik vooral opgelucht na dit interview. “Dit zat al een tijdje onder de oppervlakte, maar ik durf er niet met mijn mede-DWARSers over te praten. Het is nogal een taboe, heb ik het idee. Ik ben dus blij dat ik dit alles er op deze manier uit heb kunnen laten. Bedankt hiervoor.”

“Slaan we niet te ver door?”
Daniël Schippers is het eens met Erik, maar heeft andere motivaties voor zijn denkbeelden. “Slaan we niet een beetje door, vraag ik me af? Ik bedoel, we zijn al meer dan honderd jaar bezig met het verbeteren van de positie van vrouwen, niet waar? Emancipatie is prima, maar langzaam maar zeker begint het vrouwelijke geslacht het van het mannelijke te winnen. Waar blijft het masculinisme, vraag ik me dan af? Hoe zit het met al die huisvaders die gedwongen thuiszitten terwijl de vrouwen al het werk doen?”

Ook Daniël heeft er binnen DWARS problemen mee. “Er zijn genoeg punten van DWARS en GroenLinks die ik steun. Ja, ik vind dat Geert Wilders moet ophouden met het zwartmaken van vluchtelingen en moslims. Ja, ik vind dat we meer moeite in duurzame energie moeten steken. Zeker, emancipatie is belangrijk, maar op dit moment wordt er vooral naar vrouwen gekeken en worden de mannen ernstig onderbelicht.”

Wat hij ermee gaat doen, weet hij nog niet. “Ik heb al geprobeerd om dit aan te kaarten bij de commissie Integratie & Emancipatie, maar de voorzitter was er niet laaiend enthousiast over. Ik hoop dat ik meer mensen via andere wegen kan benaderen, zodat we samen voor de mannen op kunnen komen.”

“Feminisme haalt mijn leven in!”
Alicia Halmans merkt vooral dat de vrijzinnigheid en het feminisme van deze tijd haar persoonlijke leven aan het inhalen zijn. “Het begon voor mij eigenlijk aan het einde van mijn middelbare schooltijd. Terwijl al mijn klasgenoten dolgraag wilden studeren om zo later kans te maken op een goede baan, had ik andere ambities. Ik wilde naar de huishoudschool, een man zoeken en huisvrouw worden. Natuurlijk was dat weer niet mogelijk. Ten eerste is de huishoudschool jaren geleden afgeschaft. Ten tweede wil geen enkele man binnen mijn sociale kring van hoogopgeleide en politiek bewuste jongeren nu al trouwen. Eerst willen ze allemaal studeren en zichzelf kunnen ontplooien. Belachelijk!”

Inmiddels heeft Alicia haar huidige situatie min of meer geaccepteerd, maar tevreden is ze nog niet. “Ik studeer nu kunstgeschiedenis omdat ik van mijn ouders een vervolgopleiding moet doen. Leuk is het niet, maar de kans op een baan is nu wel heel klein.” Ook zit het trouwen er voorlopig nog niet in.

Alicia’s beeld leek ons vrij conservatief en daarom vroegen wij ons af waarom Alicia bij DWARS zit. “Ik heb niets tegen vrouwenrechten en emancipatie in het algemeen. Ik vind het hartstikke mooi dat vrouwen de kans krijgen om te studeren en dat ze met hun leven kunnen doen wat ze willen. Voor mij is het echter een persoonlijke kwestie. Nu lijkt het erop dat elke vrouw per se moet studeren, terwijl er ook vrouwen zijn die dat absoluut niet willen. Door het feminisme ondervinden vrouwen zoals ik toch een bepaalde druk om zich te ontwikkelen.”

Inmiddels hebben wij deze drie leden met elkaar in contact gebracht en zijn ze al een aantal keer bijeen gekomen. Als we de geluiden uit die kant mogen geloven, kunnen we tijdens het volgende congres de oprichting van de commissie Masculinisme verwachten. Hoe deze commissie eruit zal gaan zien, is nog niet bekend.

Dit artikel is onderdeel van een themaweek (6 maart – 14 maart).
Tijdens deze week plaatst OverDWARS dagelijks een stuk rondom het thema: de vrouw.