Voor de interview serie Kletsen met Klein Velderman gaat Logan Klein Velderman in gesprek met verschillende interessante mensen. Personen uit de politiek, mensen die zich actief inzetten tegen klimaatverandering en vele anderen. Dit keer: Janet Ramesar, gedupeerde van de toeslagenaffaire.

Wie ben je? Wat doe je in het dagelijks leven?

Ik ben Janet, ik ben 36 en ik woon mijn hele leven in Den Haag. In mijn dagelijks leven ben ik vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk en verder help ik andere ouders die slachtoffer zijn van de toeslagenaffaire met waar ze tegenaan lopen. Ik zit er eigenlijk vanaf het begin van het herstel al in, dus ik ben een stukje verder dan de meeste ouders. Daar vul ik 7 dagen per week mee.

Daarnaast zit ik in de kerngroep van de SP, wel een andere partij. Daar heb ik me op een gegeven moment aangesloten omdat ik altijd iemand was die aan het zeiken was op de politiek. Ik heb gewoon puur lokaal gekeken: wat past bij mij? Ze zijn heel goed bezig in bepaalde wijken waar mijn hart ook ligt. Je ziet dat ze echt opkomen voor de buurtbewoners. Toen dacht ik: ik kan blijven schreeuwen, maar ik kan er ook zelf iets aan doen. Omdat de wereld nu voor me open ligt kan ik nu keuzes maken die mijn toekomst gaan bepalen.

Afgelopen jaren heb ik ook heel vaak de vraag gekregen van: waarom ga je niet de politiek in? Dat wilde ik een hele tijd niet. Later heb ik wel besloten dat ik de lokale politiek in wilde gaan. Ik hoef ook niet per se de landelijke politiek in, dat vind ik helemaal niks. Ik zit al die debatten te kijken en dat bevalt me echt niet. Maar lokale politiek vind ik wel wat.

Hoe gaat het met je?

Financieel gaat het natuurlijk goed, maar op een gegeven moment ben ik wel in een gat gevallen. Dat was natuurlijk de ultieme bevestiging dat er iets fout zat en dat is best moeilijk. Ik ga nu naar een psycholoog en ik moet eigenlijk weer wennen aan het “normaal”. Dat zoiets ook normaal is, dat ik een geschiedenis heb, met zo’n schandaal erin.

Het begint wel steeds beter te gaan, vandaag heb ik ook een vakantie geboekt. Een van de eerste dingen die ik heb gedaan met mijn terugbetaling is het kopen van een koffer. Ik noem het trouwens geen compensatie, maar terugbetaling. Nu kan ik die koffer dus eindelijk gebruiken en ben ik aan het einde van de maand (juli 2021) lekker twee weken weg.

Je hebt een studie Rechten gedaan, maar deze heb je afgebroken. Ben je van plan om daar nog iets verder mee te doen?

Jazeker, ik wil namelijk nog altijd advocaat worden. Mijn doel is om in september te starten, alleen het probleem is mijn dossier bij de Belastingdienst. Dat duurt zo enorm lang, dat ik niet weet of ik er in september al tijd voor heb. Ik kan dus niet beiden tegelijk doen, al denk ik wel dat ik het kan maar ik denk dat het niet goed is voor me. Ik denk daarom dat het volgend jaar wordt.

Welk soort recht dan?

Sociale advocatuur, voor alle andere dingen zijn al genoeg advocaten. Ik heb natuurlijk zelf gezien hoe het is als de overheid of instanties achter je aan komen. Het zijn dan altijd de mensen die het minst verdienen, die het hardst geraakt worden.

Dankzei de VVD ligt de hele sociale advocatuur op zijn gat en stoppen er ook mensen mee. Maar deze mensen zijn wel nodig. Ik heb in die 11 jaar tijd alles zelf gedaan omdat ik geen advocaat kon betalen. Ik weet nu dus ook hoe het één en ander werkt en met die kennis wil ik nu andere mensen helpen.

Hoe ben je erachter gekomen dat je als “gedupeerde” werd bestempeld?

Op 11 november 2019 kreeg ik een pushbericht van Nu.nl. Er waren ouders naar het belastingkantoor gegaan om hun dossier op te vragen. In de loop van het jaar, vanaf de zomer, waren er al wat debatten gaande. Ik belde naar de Belastingdienst en kreeg mijn dossier ook te zien, met alle ellende die erin stond. Toen wist ik ook echt dat ik gedupeerd was.

En de terugbetaling? Hoe gaat dat dan?

Ik heb nu nog niet alles terug. Ze kunnen bij de Belastingdienst blijkbaar niet rekenen want ik heb nu al drie keer wat gekregen maar het was elke keer te weinig. Het bedrag is al bekend, dus ik wacht nu gewoon op die vierde uitbetaling. Dan kan ik door naar de Commissie Werkelijke Schade. Ik ben namelijk ziek geworden en mijn zoon is uit huis geplaatst.

Mag ik weten op wie je gestemd hebt?

Renske Leijten, ja dat is gewoon mijn held. Ik kan er niks anders van maken. Hoe zij zich inzet en hoe ze 24 uur per dag klaarstaat voor iedereen. Er waren ook andere kandidaten, maar het is een soort dankbaarheid voor alles wat ze heeft gedaan.

In één van je interviews beschrijf je heel sterk dat je een hele tijd depressief bent geweest. Hoe heb je je daar doorheen geslagen?

Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik moet zeggen dat ik vorig jaar, toen de eerste lockdown begon, mezelf heel zielig vond. Iedereen was aan het hamsteren en ik had een bewindvoerder die me weinig tot geen geld gaf. Ik kon dus geen boodschappen doen. Devika Partiman, van Stem op een Vrouw, had er toen een tweet uitgedaan. Dat ging over een initiatief van haar zusje, over een bel-me-wel register. Dan kon je een gesprek krijgen met een psycholoog. Die spreek ik nu bijna twee jaar al en dat helpt heel erg. Ik ken haar verder niet, maar het is gewoon even mijn hart luchten bij iemand.

Wat mij ook heeft geholpen is de wil om verder te gaan. Want ik kan hier wel in blijven hangen maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil nu gewoon verder. De tijd dringt ook, want een rechtenstudie duurt tig jaar.

Wat wil je nog delen met de lezers van OverDWARS?

Blijf in jezelf geloven. Geef niet op. Als iets te moeilijk wordt, neem een break. Maar stop niet. Dat heeft mij gebracht naar waar ik nu sta.