Relax, Take It Easy

11-12-2018

Gijs Broere

Heel veel DWARSers hebben het vreselijk druk en dat vinden we allemaal heel normaal.
Is het niet eens tijd voor wat kritische zelfreflectie en vooral: wat meer rust?

door Maartje Vroom

De titel van dit artikel refereert naar een oud liedje van Mika. Zo’n 11 jaar geleden kwam dit nummer met het dromerige deuntje uit. Leun lekker achterover, doe dit liedje van Mika aan (of niet) en neem rustig je tijd om dit artikel te lezen.

De titel is namelijk ook mijn boodschap aan DWARSers. Ik merk dat veel DWARSers het erg druk hebben, ik schrik als ik hoor hoe vol de agenda’s van een aantal DWARSers zitten. Wat ik vooral schrikbarend vind is hoe normaal het binnen DWARS is om zo’n volle agenda te hebben. Studie, cum laude cijfers halen, honours programme, commissie bij een studievereniging, werk, hobby’s, vrienden, partner(s) en dan natuurlijk nog een DWARS-commissie, diverse DWARS-activiteiten, DWARS-(afdelings)bestuur, ga zo maar door. Het is de normaalste zaak van de wereld.

Eerlijk gezegd vind ik dit een verontrustende ontwikkeling. Nog niet zo lang geleden werd het thema ‘de stressgeneratie’ gepromoot binnen DWARS. Wat ik echter miste bij dit thema was een kritische zelfreflectie bij DWARS. Hoe kunnen DWARSers zélf geholpen worden als ze een overvloed aan stress ervaren? Het was denk ik mooi geweest als hier wat meer aandacht voor was geweest, gezien de hoeveelheid DWARSers die een dergelijke overvloed aan stress ervaren. Hoe neem je wat gas terug? Hoe zorg je ervoor dat je genoeg rust neemt? Dit zijn lastige vragen die mijn inziens meer aandacht verdienen.

Veel DWARSers die ik ken zijn ambitieus en streven een mooie carrière na. Ze hebben het ontzettend naar hun zin bij DWARS en willen het liefst zo actief mogelijk zijn. Dat is heel begrijpelijk, want bij DWARS kan je goed je politieke ei kwijt als je dat kwijt moet. Ik bewonder de mensen die zo ambitieus zijn en zich zo actief inzetten. Helaas hoor ik ook met enige regelmaat over DWARSers die een burn-out hebben gehad of zie ik ze stijf staan van de stress.

Uiteraard snap ik dat het binnen de huidige samenleving lastig is om een stapje terug te doen. Ten eerste is een stapje terug doen vaak vrijwel onmogelijk, aangezien er een hoog tempo ligt bij studeren. Dit tempo is er niet lager op geworden sinds de invoering van het leenstelsel. Daarnaast willen veel mensen liever niet met een flinke schuld de arbeidsmarkt op, wat niet meer dan logisch is. Lang niet iedereen heeft (een) ouder(s)/verzorger(s) die garant kunnen staan voor de hoge kosten die bij studeren horen. Ten slotte voelt het als falen. Je geeft eraan toe dat het niet meer gaat zoals het gaat, terwijl alles juist goed moet gaan. Binnen de huidige samenleving is het knap lastig om aan te geven dat het eigenlijk niet meer gaat; op Instagram en Facebook lijkt het fantastisch te gaan met iedereen. Maar dat is precies het gevaar van social media: het is allemaal een façade.

DWARS is een prachtige PJO waarbinnen je je kan ontwikkelen tot wie je wil worden. Daarnaast zijn er vaak veel mogelijkheden om je te profileren bij de studie. Ik vind het goed dat je allerlei dingen extra kan doen. Maar het is óók goed om eens wat minder te doen. Mogelijkheden moeten mogelijkheden blijven; het moeten geen verplichtingen worden. Neem lekker een avondje vrij. Zeg een afspraak af. Zet je telefoon eens uit. Het is prima als je er een keertje niet bij bent, of zelfs meerdere keren. Je doet meer dan genoeg.

Relax. For there is nothing that we can do.