Beste DWARSers,

Het is een lastige tijd. In deze tijd van corona is er weinig meer hetzelfde, en is het voor iedereen een pittige tijd. En de afgelopen zes maanden hebben laten zien dat het ook een pittige tijd was voor de vereniging waar we met ons allen zo van houden. Er was een gebrek aan communicatie en dit leidde tot een grote hoeveelheid problemen, waaronder uiteindelijk het jammerlijk vroegtijdig aftreden van onze penningmeester. Dit zijn situaties die we zelden in onze vereniging hebben gezien.

In een eerder opiniestuk, werd opgeroepen tot medemenselijkheid en vertrouwen. Hele goede sentimenten. Echter vraag ik mij af, waar was het vertrouwen in september, of oktober, of november? Het bestuur had aan ons als leden kunnen vertellen dat het niet zo lekker gaat, dat er dingen fout gaan. Maar dat deed het niet. Niet in de notulenspin, niet in een enkel bericht. Enkel toen de raad van advies weigerde haar consent te geven aan een begroting die ver na de gestelde deadline bij hun langskwam, kwam langzaam de aap uit de mouw.

Er was geen toegang tot de rekening van DWARS, leden waren financieel in het nauw gedreven doordat declaraties niet werden uitbetaald en de incassobureaus waren al tegen ons ingeschakeld. Afdelingen konden niet bij hun rekeningen of bij het boekhoudsysteem. Een begroting, die op tijd moet worden ingediend zodat we recht hebben op subsidie, kwam veel te laat. In mijn tijd bij DWARS heb ik veel meegemaakt, maar dit nog nooit.

Dat brengt ons tot de crux van dit verhaal. Binnen DWARS hebben we de neiging om alles onder een deken van lief doen te leggen. Op vele manieren maakt het DWARS zo uniek, in dat we altijd de armen om elkaar heen slaan. Maar wanneer we dit ook doen om echte kritiek te weren, dan tekenen we ons eigen testament. Lief doen en wegkijken was altijd onze achilleshiel, maar het zou ons niet ervan moeten weerhouden om een democratische vereniging te zijn.

En laten we ook de keerzijde van die deken even belichten. Want dat heb ik en vele anderen ook meegemaakt de afgelopen week. “je bent on-DWARS”, “dat het alleen natrappen is” of zoals we in het eerdergenoemde opiniestuk worden neergezet, dat “het lijkt alsof de leden niet door hebben dat achter deze sensatie “kritiek” geen greintje respect zit”. Als je ook maar even die deken probeert weg te trekken komt er een spook naar boven die binnen DWARS waart, maar zich zelden laat zien. Een zij versus wij gevoel waar de PVV nog een puntje aan kan zuigen.

Maar laten we zeker niet de leden vergeten die hier echt naar voren sprongen. De afdelingsbesturen die, ondanks dat ze geen toegang hadden tot hun eigen rekening, alsnog activiteiten organiseerden en uit eigen zak voorschoten, de commissies die ondanks corona nog steeds volop actief zijn, de leden die op hun eigen houtje dingen organiseren die ons in deze moeilijke tijd een lach op ons gezicht geven. We zijn een sterke vereniging vol nog sterkere vrijwilligers, die allemaal hard bijdragen aan het succes van onze vereniging. En dan mogen we als vereniging ook eisen dat ons landelijk bestuur zich transparant uit over wat er fout gaat, dat ze eerlijk zijn naar ons.

In reactie op wat er gebeurd is in deze vereniging waar we met zijn allen zo van houden, hebben enkele leden naar serieuze middelen gegrepen, namelijk een motie van treurnis richting het bestuur en van afkeuring richting de voorzitter. Middelen die enkele jaren geleden misschien nog ondenkbaar leken. Maar we zijn als vereniging niet meer hetzelfde als enkele jaren geleden. We zijn gegroeid, in leden en budget, maar ook zeker als vereniging. We zijn een sterke democratische vereniging, en daar behoort ruimte voor kritiek. Zelfs als je het er zelf niet mee eens bent.

Verder wil ik ook zeggen, en ik denk dat ik dat namens alle mensen die deze moties steunen kan doen, dat we nog steeds veel liefde en respect hebben voor dit bestuur en de tijd en moeite die zij in onze vereniging steken. We willen met deze moties aangeven dat dit nooit meer mag gebeuren en dat de communicatie naar leden eerlijk en transparant moet verlopen, zeker in tijden als dit. En wat er ook gebeurt komend congres, wens ik dit bestuur een heel mooi en succesvol halfjaar tegemoet.

Met DWARSe groet,

Luuk Voncken