De afgelopen jaren is er flink bezuinigd op de natuur. Het is economisch gezien niet winstgevend, en we weten allemaal dat de VVD liever een weg dan een woud, liever een parkeerplaats dan een park, en liever hoogbouw dan een heideveld ziet. Natuurorganisaties krijgen minder subsidies van de overheid en donaties leveren niet genoeg op. Nieuwe manieren om toch voldoende geld te verkrijgen moeten gevonden worden. Wellicht kan commercie daar een rol in spelen?

Bedrijven kunnen subsidies geven aan natuurorganisaties, maar kunnen ook direct investeren. Daarnaast kunnen natuurorganisaties zelf vercommercialiseren, bijvoorbeeld door een attractie van een natuurgebied te maken. ‘Commercialisering’ is een vies woord voor veel natuurorganisaties. Als een bedrijf je geld geeft, wat willen ze er dan voor terug? Wordt geld in dit geval meer een doel dan een middel? Commercialisering van de natuur hoeft niet per se slecht te zijn, maar men moet er wel mee uitkijken.

Geld voor groen

Een goed voorbeeld van hoe commercie en natuur samen kunnen gaan, zie je in het plaatsje Zoeterwoude. Tussen het Groene Hart en de poldergebieden rondom Leiden ligt een groot industrieterrein. Een aantal jaar geleden is men samenwerkingsproject tussen bedrijven begonnen waarbij een groene strook aangelegd wordt. Deze strook zal de polders met het groene hart moeten verbinden. Het kost de bedrijven weinig extra geld, mensen presteren beter op het werk wanneer zij in een kalmerende omgeving zitten, en het doet dienst als bijenroute tussen twee natuurgebieden.

Een ander groot voorbeeld is Den Haag. In Den Haag waren er plannen voor een groot park dat volgens de verantwoordelijke wethouder een uitstekende plek voor muziekevenementen zou zijn. Nu snap ik het als er een behoefte aan terreinen met deze doeleinden, en het levert zeker geld in het laatje op, maar de locatie was zeer ongelukkig gekozen. Na veel kritiek op dit punt en op andere punten is dit plan uiteindelijk niet in de huidige vorm doorgegaan. Wel wordt er nog eens goed naar gekeken.

Natuur?

Er zijn ook projecten gaande die zich in een wat grijzer gebied bevinden. Zo leggen organisaties klimbossen aan. Dit heeft zowel positieve als negatieve kanten. Aan de positieve kant verdienen de organisaties inderdaad geld. Ook wordt educatie over bomen op deze manier bevorderd. Echter, voor de aanleg van zo’n klimbos moeten helaas de nodige bomen gekapt worden. Hierbij moet men duidelijk een afweging maken in belangen die de mensen, de natuur en de natuurorganisatie zelf hebben.

DWARSers brengen hun geld graag naar duurzame banken. Deze banken geven dan misschien een wat lagere spaarrente, maar ze investeren het geld wel in duurzame zaken, zoals natuurbehoud. Helaas bestaan er ook minder goede voorbeelden. Sommige banken investeren juist niet in de natuur, maar wel in zaken die wat minder goed voor de natuur zijn.

Commercialisering van de natuur hoeft dus niet eens zo slecht te zijn. De natuur, de mens en de geldkas kunnen er allemaal profijt van hebben. Men moet er echter wel goed mee uitkijken. Het is een wankele balans en als men er onvoorzichtig mee omgaat, dan kan het flink misgaan.