De #NietMijnSchuld-staking als je eerste demonstratie? Zo ziet dat eruit!

06-06-2021

OverDWARS Redactie

Het is 3 juni 2021, half acht in de ochtend. De wekker gaat in een huis in het westen van Apeldoorn. Hij wordt gelijk uitgedrukt, en iemand draait zich suf weer om. Een paar minuten later springt een gedaante uit bed, en gaat het licht aan. Een klaarwakkere Logan pakt hun kleren bij elkaar en rent naar beneden. Er wordt snel en koud gedoucht om wakker te worden, en een voedingsrijk ontbijt wordt klaargemaakt. Logans telefoon maakt geluid en hun kijkt naar de melding. “Oh ja, fractieoverleg!” Zegt hun met hun mond vol. Hun pakt diens ontbijt en hun loopt naar hun laptop toe. “Goedemorgen Logan!”, zegt een van de fractieleden. “Goedemorgen!” zegt hun en hun neemt een slok van diens koffie.

Door Logan Klein Velderman

10:05, tijd om naar het station te lopen. Heerlijk keiharde muziek in mijn oren en lekker doorstappen. “But when he loves me I feel like I’m floating. When he calls me pretty I feel like somebody!” Zing ik keihard mee. De fietsers en automobilisten die langsrijden geven rare blikken. Niet alleen vanwege de muziek, maar ook door het bord dat ik onder mijn arm heb. Oprutte met je leenstelsel, staat erop. Niet de meest vriendelijke tekst, maar het bericht komt wel over.

Beste reizigers, we naderen Station Den Haag Centraal, hoor ik omgeroepen worden. Even alles bij elkaar pakken en uitstappen. Snel uitchecken en zoeken waar iedereen is. Dan bedenk je het. Shit, eten vergeten, zeg ik zachtjes tegen mezelf. Al snel word ik van deze gedachte afgeleid, door iemand die op mijn schouder tikt. Ik draai me snel om en een lange jongen staat voor me. “Hey, ga je ook naar de demo?”, vraagt hij terwijl hij naar mijn bord wijst. Ik zoek mijn woorden en ik kijk hem aan met mijn bek vol tanden. “Oh, ja!” zeg ik snel, voordat hij iets anders kan zeggen. “Leuk, ook nog voor een partij?” vraagt hij. “Ja, DWARS” zeg ik en ik laat mijn groene DWARS-trui zien. “Jammer, ik ROOD.” zegt hij en we moeten beiden lachen. “Dan zie ik je zo op het Malieveld!”, zegt hij. Hij geeft me een elleboog, we zitten namelijk nog steeds middenin de coronacrisis. Als hij wegloopt heb ik ineens door waar ik in beland ben. Snel zoek ik de mail op waar instaat waar ik moet zijn. Kiss and ride? Mompel ik in mezelf. Ik kijk omhoog en zoek een informatiebordje, of iets in die richting. Al snel zie ik Neele Boelens, bestuurslid Organisatie en Leden van DWARS. Ik loop snel naar haar toe en ik stel me voor. “Hoi! Logan”, zeg ik en ik geef haar een elleboog. Eindelijk, gered! Denk ik in mezelf.

Op naar het Malieveld! Met ongeveer acht DWARSers lopen we daarheen. Ik voel de zon in mijn nek schijnen, en bedenk me ineens dat ik helemaal geen zonnebrand mee heb genomen! Nu gaan we levend verbranden… “Heeft iemand zonnebrand?”, schreeuw ik. Misschien iets te hard, oeps… En daar is ze dan! De heldin van de dag, Hiske Scholtens (foto, links)! “Ik heb nog wel zonnebrand”, zegt ze, en ze geeft een bus met zonnebrand. “Geweldig, dankjewel!”, zeg ik terwijl ik de zonnebrand opsmeer.

“10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1!” Hoor ik om me heen, iedereen doet mee en ik voel kippenvel op mijn armen. We waren echt begonnen… “Niet mijn schuld!” Hoor ik van alle kanten. “Niet mijn schuld!”. Ik heb me nog nooit zo gehoord gevoeld. “Niet mijn schuld!” Alle emotie komt eruit door tranen die ik in mijn ogen krijg. Niet huilen nu, dat is echt dom, denk ik bij mezelf. “Niet mijn schuld!”, schreeuw ik hard mee en ik doe mijn vuist omhoog. Wow, wat veel mensen en wat een kracht die we met elkaar uitstralen. Nu maar hopen dat de politici ook gaan luisteren… Want die zijn er wel, maar of ze actief iets gaan doen is maar de vraag. Lilian Marijnissen, Kauthar Bouchallikht, Farid Azarkan, noem ze maar op.

Al snel sta ik met mijn camera in mijn handen om foto’s te maken. Dan komt het ineens bij me binnen: Ik kan ook gewoon de politici opvangen en daar foto’s gaan maken. Ik loop naar de linkerkant van het podium toe, waar ik eerder ook al meerdere politici zag. Het eerste debat is voorbij, en ik zie Rob Jetten naar buiten lopen. Er is een dame met hem in gesprek, en ik blijf er een beetje in de buurt lopen. Dan heb ik door dat hij verderloopt, geen vragen dan maar. Alleen maar foto’s. Ook kan ik nog een paar foto’s maken van Freek Jansen (Tweede Kamerlid FvD) en Laurens Dassen (Tweede Kamerlid Volt).

Waarom staken we?
De #nietmijnschuld-staking is voor een schuldenvrije basisbeurs, een compensatie voor de leenstelselgeneratie en behoud van de onderwijskwaliteit. De formatie van het nieuwe kabinet is nu bezig, en daarom is dit het moment om te laten zien wat wij als studenten willen.

De staking is georganiseerd door FNV Young & United en de Landelijke Studentenvakbond. Toch even wat waardering naar hen toe. Het was heel mooi georganiseerd, op 1.5 meter en iedereen met mondkapjes! Ook met dank aan de voorzitter van FNV Young & United en tevens DWARSer: Alina Danii Bijl (foto, rechts). Zij zet zich in voor een schuldenvrije studie en tegen het leenstelsel.

Wat was het een geweldige dag vandaag! In de trein onderweg naar huis schrijf ik snel op wat er allemaal gebeurd is. Nu nog twee uur in de trein, naar Apeldoorn toe!

Als we aankomen op het station van Apeldoorn kijk ik naar buiten. “Shit, regen” zeg ik zachtjes in mezelf. De hele dag heeft het niet geregend, en nu ik naar huis moet lopen komt het met bakken uit de lucht. De bus dan maar. Ik loop snel naar de bushalte toe. “Lijn 108, lijn 108”, mompel ik zachtjes. Hebbes! Gevonden! Op een groot bord staat het. 108, vertrek: 17:19. Ik ga bij de halte staan. Gelukkig sta ik droog, anders was ik zeiknat geworden. Ongeïnteresseerd sta ik op mijn telefoon te kijken. Twitter, Instagram, Snapchat. Ik wissel het af. “Hey, was jij vandaag in Den Haag?” Vraagt er ineens een meisje, ik schat haar 7 of 8. Ze staat naast haar moeder die haar verbaasd aankijkt. “Sorry hoor, soms doet ze zoiets.” zegt de moeder en ze pakt haar hand. “Oh maakt niet uit hoor. En ja, ik was vandaag in Den Haag.” Ik ga op mijn hurken zitten en het kleine meisje kijkt me verwonderd aan. “Wat cool!” Zegt ze blij. “Wat heb je daar gedaan dan?” Ik denk even na over hoe ik dit goed kan uitleggen. “Veel studenten kunnen het niet betalen om een studie te doen. Dus dan moeten ze lenen bij de regering”, zeg ik. “Dus de mensjes die in Den Haag over Nederland gaan.” Ze knikt. “Alleen dat is heel veel geld, dus ze moeten ook heel veel teruggeven. Van dat geld kun je ook andere dingen doen, zoals heel veel speelgoed kopen.” Zeg ik en ik denk weer even na. “En dat vind ik niet eerlijk, omdat mensen met minder geld dan niet een studie kunnen doen.” Het meisje knikt. “Daarom was je vandaag dus in Den Haag?” Vraagt ze en ik knik. Links van me hoor ik de bus stoppen. “Ik moet deze hebben, goed met je gepraat te hebben.” Zeg ik lachend en ik doe mijn mondkapje op. Ik pak mijn ov-kaart en stap de bus in. Dan zwaai ik naar het meisje en de bus rijdt weg.

Dat was een geweldige dag, met vele bijzondere ontmoetingen. Nu maar hopen dat onze punten meegenomen worden in de formatie…