Congresverslag Global Greens 2017

16-04-2017

Gijs Broere

Op de dag van de artikel-50 ondertekening verschenen de groene Engelse heuvels uit de wolken. Deze week was ik voor DWARS, GroenLinkse Jongeren in Liverpool om deel te nemen aan het Global Greens & European Greens – Congress 2017; het vierde congres ooit van alle Groene(linkse) partijen van de hele wereld.  We reisden samen met de GroenLinks delegatie en DWARSers Iris Nibbering, Frank de Jong en Veerle van WIjk. Allemaal zouden we ons de volgende dagen inzetten om ideeën te brengen en te leren van andere Groenen.

door Willemijn Kadijk

Bij aankomst was Liverpool grijs en regenachtig, maar het was niet moeilijk te bedenken waarom juist deze stad gekozen was als locatie voor het Global Greens Congress. Liverpool is een industriële havenstad en is daardoor één van de socialistische bastions van Engeland. Het mooiste uitzicht waren toch wel onze groene vlaggen langs de rivier Mersey. Dat onze politieke beweging ook in andere landen bestaat is zoiets dat je wel in je achterhoofd weet, maar maar zelden ten volle beseft.

Bij de grote openingsceremonie werden vertegenwoordigers van alle partijen uit 103 landen een voor een naar voren gehaald. Bij het verschijnen van Nederland klonk er een oorverdovend applaus voor onze verkiezingsoverwinning. Jammer was alleen dat dat applaus bij de verkeerde partij terecht kwam; “de Groenen”, de andere Nederlandse Groene partij. Gelukkig klonk eenzelfde applaus toen mensen ons partijlogo zagen.

Openingsspeeches benadrukten dat juist in deze tijd Groene politiek het alternatief is tegen neoliberalisme, extreemrechts en klimaatverandering. Ze noemden Nederland als voorbeeld van een land waar het gelukt is. Hoewel de positieve aandacht voor Nederland enorm vleiend was geeft het toch wel een bepaalde druk. Andere landen kijken naar ons als voorbeeld, en als wij het slecht doen, of straks weer in de peilingen naar beneden kukelen zal dat demotiveren. Sowieso staan we als Nederlandse Groene partij er comfortabeler dan bijna alle andere landen. Het privilege dat ons democratische systeem, ons geld en onze ervaren organisatie geeft moeten we niet onderwaarderen. Laten we vooral ons best doen om een goed voorbeeld te zijn van hoe een Groene partij het goed kan doen.

Global Young Greens

Het Global Young Greens Congress, vond gelijktijdig plaats met het Global Greens Congres. sHet congres opende met een deprimerende boodschap; 80% van de Afrikaans delegaties had geen visum gekregen; omdat de Britse overheid niet geloofde dat ze nog terug zouden gaan naar Afrika. Later in de conferentie organiseerden mensen een klein protest “no borders, no nations, no visa regulations”.

De Global Young Greens bestaan tien jaar. Basiszaken zoals stemprocedure, bestuursfuncties en doelen moeten allemaal nog uitontwikkeld worden. Door zo aan een beginnend instituut te werken krijg je respect voor de mensen die bijvoorbeeld de EU of VN bedacht hebben. Zeker rekening houden met andere bestuursstijlen dan de Europese is moeilijk, want wij Europeanen hebben al heel snel een dominante aanwezigheid. Deels is dat omdat we door meer geld meer mensen kunnen sturen, maar ook omdat we gewend zijn politiek luider te zijn dan ze bijvoorbeeld in Azië doen.

Van tevoren had DWARS al wat amendementen geschreven op het huidige beleid. Sommige gingen over een goede verdeling van stemmen, en een andere bijvoorbeeld over genderquota’s. Gedurende het hele congres spraken we met de delegaties van andere landen om ze over te halen om voor onze voorstellen te stemmen. Veel gebeurde in de pauzes, waarin we allemaal apart jonge groenen opzochten om het er subtiel en minder subtiel over te hebben. Er zijn een paar principiële punten waar de meningen echt over verschilden. Zo is er binnen de Global Young Greens echt een tweedeling in de standpunten over gender en feminisme. Een deel vindt het zelfs zo belangrijk, dat ze liever een lege plek in een bestuur willen hebben dan dat die disproportioneel met mannen is gevuld.

Congres en interne debatten

Op het congres waren veel bijzondere mensen aanwezig, zoals de Zweedse minister (die plagend een all-female foto had gestuurd tegen Trumps mannenfoto), parlementsleden uit allerlei landen en opinieleiders op onderwerpen. Het was zowel bijzonder als vanzelfsprekend hoe al deze inspirerende mensen samen met elkaar om gingen. Het uitwisselen van verhalen, contacten, ervaringen en lokale cultuur ging als vanzelf. Ook bespreken landen hoe ze elkaar konden helpen. Zo zat Mongolië met Frankrijk om tafel om te kijken hoe ze door Frankrijk gesubsidieerde kerncentrales konden tegenhouden.

Ook stonden er veel kraampjes die groepen binnen de Global Greens vertegenwoordigen. Voorbeelden zijn de greenleft (de linksere vleugel), de LGBT+ groep, de vrouwengroep, de ouderengroep en natuurlijk onze jongeren. Ertussenin stonden de standjes van instituten zoals groene onderzoeksbureaus en continentale federaties. Ook stonden er issue-vertegenwoordigers van antimilitarisme, schoon openbaar vervoer, democratisering en dierenmishandeling (mocht je een van deze groepen interessant vinden, stuur me een berichtje).

Door de hele conferentie heen werden workshops, panels en gesprekken georganiseerd. De onderwerpen hiervan waren de grote onderwerpen die nu op de politieke agenda staan. Een kleine selectie is GMO’s, vluchtelingen, veiligheid, extreemrechts en rechtvaardigheid in het belastingstelsel. GroenLinks en DWARS probeerden om bij alle lezingen aanwezig te zijn en een klein stukje te schrijven, zodat we aan het eind een analyse hebben van de stand van zake in de groene politiek.

Het is bijzonder tof om te zien hoe alle andere landen los van ons dezelfde oplossingen en analyses gemaakt hebben. Daar blijkt de kracht van onze basis-ideologie uit. De basis-ideologie, vastgesteld door het Green Manifest en de zes pilaren van Groene Politiek: Ecological wisdom, Social justice, participatory democracy, nonviolence, sustainability, respect for diversity.

Na een laatste avond blijf ik echt denken hoe fijn de omgang met andere groenen is. Een veelgebruikte term om onze beweging te omschrijven is “the Green family”, en ik denk dat dat klopt. Eendracht gaat echt niet over grenzen, maar over je idealen. Er mogen landen zijn die je niet mag, maar in al die landen zitten bondgenoten. Het klinkt misschien wollig, maar je beseft je dat de wereld vol vrienden zit.