‘Even na de kerst zal de knoop worden doorgehakt,’ sprak premier Rutte in december gedurende zijn persconferentie over bombarderen in Syrië. Waarom het kabinet er nog niet uit was? Wie de tekst van deze persconferentie las, bleef ontgoocheld achter. Blijkbaar was de belangrijkste vraag om te beantwoorden of Nederland “zich moet schamen” als het niet mee doet. Haast geen woord sprak de premier over de vragen die er echt toe doen: wat hopen we te bereiken met bombarderen? Is er wel een langetermijnoplossing? Hoe staat het met de burgers die in door IS bezette gebieden wonen? Toch ontmantelen de antwoorden op deze vragen het dilemma in een vingerknip: bommen werpen in Syrië lost niks op.

Kort geleden drukte Koenders de Tweede Kamer nog op het hart dat er alleen in Syrië ingegrepen wordt wanneer er een politieke oplossing en volkenrechtelijk mandaat is. Na de aanslagen in Parijs klinkt deze eis plots een stuk minder luid. Nu klinkt er oorlogstaal en wordt er in de Nederlandse media volop gepleit voor bombarderen. Weerzin tegen ingrijpen stoelt volgens de Volkskrant zelfs op “intellectuele luiheid” en bezwaren hiertegen zijn niet moreel van aard. Toch zijn er legio morele en praktische bezwaren tegen bombarderen.

Dat luchtaanvallen op IS geen politieke oplossing brengen was al langer duidelijk, maar de strategie laat tevens op militair vlak steken vallen. Strategen geven al maanden toe dat alleen bombarderen niet veel gaat veranderen. Evenmin is onze eigen veiligheid erbij gebaat. Terrorisme-experts zeggen onomstreden dat bombarderen geen aanslagen hier in het Westen gaat voorkomen.

Bovendien accepteren wij door IS wel aan te vallen maar Assad te ontzien, die laatste als een beter alternatief. Dat terwijl hij verreweg de meeste doden in Syrië op zijn geweten heeft. Het is dan ook niet voor niets dat de meeste Syriërs vluchten voor zijn bommen. Elke mogelijke politieke oplossing in Syrië begint met een vertrek van Assad. Ook juridisch valt er van alles op bombarderen af te dingen: of er een volkenrechtelijk mandaat ligt is nog altijd onzeker. Wat we wel zeker weten is dat bombardementen onvermijdelijk burgerslachtoffers teweeg zullen brengen en veel geld zullen kosten. Geld dat ook kan worden gebruikt om humanitaire nood te verlichten en om vluchtelingen perspectief te bieden.

Al deze argumenten doen er klaarblijkelijk niet toe. Het Westen is aangevallen en dus moeten er spierballen getoond worden, koste wat het kost en tegen beter weten in. Dat is pas morele en intellectuele luiheid. Wij hopen dat premier Rutte zich deze dagen herinnert waar we allen met kerst ook al weer aan dachten: vrede en naastenliefde. Investeer in dingen die de Syriërs en ons écht helpen, in plaats van in bommen om dood en verderf te zaaien uit naam van het vrije Westen.