Er bestaan verscheidene top 10’s van de gelukkigste steden in Europa, van de minst gestreste bewoners ervan, van de rijkste of de duurste plekken in Europa, van de mooiste parken in steden in Europa, en ga zo maar door. Ik was op zoek naar de groenste steden in Europa en dan niet per se qua hoeveelheid bomen of gras, maar naar de meest figuurlijke groene stad of plek. Aangezien ik zelf best wat reisjes maak, maar mezelf geen wereldburger kan noemen die elke stad op d’r duimpje kent, heb ik hier en daar wat informatie weggeplukt en geprobeerd een aantal verrassende plekken aan je voor te leggen.

Allerlei Duitse Steden
Duitsland, de zogenaamde wereldkampioen ‘Afval Scheiden’, heeft niet alleen overal op straat ‘scheidende’ afvalbakken (met aparte segmenten voor glas, papier, kunststof en restafval) maar sinds een aantal jaar ook statiegeld op zowel glas als blik. Aangezien het legaal en veelvoorkomend is om op straat alcohol te nuttigen, zijn er ook best wat blikjes in omloop. Toch zien de meeste Duitse (binnen)steden er netjes uit. Mensen die niet de tijd willen nemen of hebben om naar één van de honderden avondwinkels te lopen om hun statiegeld terug te halen, schenken hun inlevermateriaal aan de dak- en thuisloze medeburger. Blikjes en flesjes eindigen dus niet ín de prullenbak, maar staan opgestapeld eronder.

Ook is het mogelijk in Duitsland om betaalbaar vegetarisch, veganistisch en of biologisch uit eten te gaan; iets wat in Nederland onmogelijk lijkt.

Nog een interessant fenomeen zijn de regels in Duitsland omtrent milieuvriendelijke auto’s in vele binnensteden. Wie met de auto de stad in wil rijden, heeft een zogenaamde Umweltplakette nodig; ofwel een (groene of gele) milieusticker. Deze sticker krijg je alleen als jouw auto schoon en milieuvriendelijk genoeg is. Dus helaas voor de Hummers en de Range Rovers: blijf maar thuis.

Stockholm
In 2010 werd Stockholm uitgeroepen tot ‘Groene hoofdstad van Europa’. Deze wedstrijd is in 2006 in het leven geroepen door Jüri Ratas, oud-burgermeester van Tallinn, om het belang van duurzaamheid en ‘groene visies’ in steden te benadrukken. Elk jaar wordt er een winnaar verkozen op basis van twaalf indicatoren, waaronder de luchtkwaliteit, plaatselijk vervoer, duurzaam grondgebruik en de beperking van klimaatverandering. Wat opvalt is dat de het overgrote deel van de winnaars tot nu toe Noord-Europese steden zijn.
De vraag is natuurlijk wat je als bezoeker merkt van deze verjaarde status, maar waarschijnlijk is wel dat er genoeg groene initiatieven zijn en worden gedaan in deze steden en dus ook in Stockholm.

Wat vooral merkbaar is in Stockholm, is één van de voornaamste redenen van het winnen van de titel, namelijk de lage verkeersemissies. Zo hebben ze er alles aan gedaan om minder auto’s in de binnenstad te laten rijden, en met succes! Bovendien rijdt al het openbaar vervoer in de stad op groene brandstoffen. In 2050 wil de stad vrij zijn van fossiele brandstoffen, een doel dat weinig Europese steden zichzelf stellen.

Helsinki
Finnen lijken het allemaal wel goed door te hebben: ze drinken dan wat veel, maar ze snappen al jaren de lol van een sauna, goed onderwijs en zijn als eerste een serieus basisinkomenexperiment begonnen. Veel Nederlandse bedrijven en onderwijsinstellingen maken citytrips naar Helsinki of andere steden in Finland, omdat het daar blijkbaar gewoon allemaal erg goed geregeld is.
Het fijne aan Helsinki is dat je niet eens een auto nodig hebt, de stad is prima lopend te doen.

Ook Helsinki heeft ambitieuze plannen en wil in 2050 ‘carbon free’ zijn.

Bristol
Een opmerkelijke stad, zo opeens tussen al die Fennoscandinavische møk, is Bristol. Havenstad Bristol wordt al jaren geroemd om haar groene hart. Ook bleek het de gelukkigste stad en de fijnste om in te leven van alle 64 Engelse steden. Niet gek, gezien de grote hoeveelheid natuur die in de stad te vinden is. Vandaar ook, dat er veel natuurfilms hier geschoten worden. Ook deze stad was Groene hoofdstad, in 2015.

Het is slechts een uurtje vliegen vanaf Amsterdam (denk eraan; dit staat dan wel weer gelijk aan een halfjaar stroom van een gemiddeld gezin, dus misschien kun je beter met de boot) naar deze universiteitsstad en je hoeft je niet aan te passen; ook in Bristol wordt een hoop gefietst! In de afgelopen jaren is het aantal fietsers verdubbeld en voor 2020 willen ze dit opnieuw doen. Als je dus even zat bent van knäckebröd, sardientjes en duur bier uit Scandinavië, maar wel naar een groene, schone plek wilt, is Bristol je stad!

Oostenrijk
Aan degelijk bijgehouden groene parken met keurige madeliefjes en bijgeknipte struiken geen tekort in Oostenrijk, maar met de nieuwe president Van der Bellen is het land nóg groener geworden: Van der Bellen versloeg Hofer van de FPÖ met 30.000 stemmen meer tijdens de afgelopen verkiezingen. Voor het eerst een groene president in Oostenrijk. Hoewel de functie voornamelijk ceremonieel is, heeft Van der Bellen grote ambities: hij wil investeren in beter onderwijs, de arbeidsmarkt verbeteren, en hij is pro-Europa. Het is nog onduidelijk wat Van der Bellen teweeg zal brengen in het land, maar het is een geruststellend gevoel dat er voorlopig een groene econoom aan het roer staat.

Nijmegen
In Nederland kunnen we er natuurlijk ook best wat van, qua groendoen. Neem Nijmegen, de stad die afgelopen woensdag de Green Capital Award 2018 won. (Nu al? Ja, nu al.) Hierdoor worden ze in dat jaar de Groene Hoofdstad van Europa. De Waalstad wil, net als Den Bosch, 100% groene stroom gaan verbruiken. Daar houdt het niet op, want in 2045 willen ze door zelf energie op te wekken compleet zelfvoorzienend zijn. En hoe kleurt groen bij roze? Goed, zo bewijst Nijmegen.

De stad staat al lange tijd bekend als erg open voor iedereen met alle soorten interesses; voor iedereen is er een plekje.

Alsof dat niet genoeg is, toont het kleurenpalet van de stad ook nog eens een hele hoop rood. Dankzij decennia van links leiderschap heeft de stad bijnamen verdiend als ‘Havana aan de Waal’ of zelfs ‘Marxograd aan de Waal’. Ga je voor kleur? Ga dan naar Nijmegen!

Schiermonnikoog
Dit eiland is een persoonlijke favoriet van mij, om vele redenen. Ik wilde het graag noemen in dit artikel, maar kon hier geen specifieke reden voor verzinnen (hoewel het natuurlijk een grote groene boel is daar). Toen kwam Sjors met de nuttige opmerking dat op Schier alleen nog maar elektrische bussen rijden; reden genoeg voor een benoeming in deze reisgids! De Pluk-van-de-Petteflet-achtige bussen (Lijn 1: naar de zee, lijn 2: naar het dorp) zijn dus ook nog erg schoon en milieubewust. Ook mogen eilandbezoekers al jaren geen auto mee. Go Schiermonnikoog!