Held van de maand juni: Ariana Grande

Ariana Grande bij One Love Manchester

Vorige maand werd de wereld opgeschrikt door de aanslag in Manchester. Bij het concert van Ariana Grande, een concert dat dermate jonge bezoekers trekt dat bij haar concert in de Ziggo Dome geen alcohol werd geschonken, ging vlak na afloop een bom af waardoor tweeëntwintig mensen en de dader de dood vonden.

De aanslag zorgde voor verschillende reacties, zowel op social media als daarbuiten. Vooral de reacties van politici waren opvallend. Zoals we van rechts-populisten gewend zijn stond de schuldvraag centraal: Wilders schoof Mark Rutte de schuld van de aanslag in de schoenen en Trump gebruikte de tragedie om zijn eigen xenofobe beleid te propageren. Het antwoord wat van een van de slachtoffers kwam was daarom des te verrassender.

Een week na de aanslag, op 4 juni, organiseerde Ariana Grande een concert genaamd One Love Manchester, waar zij met andere artiesten muziek maakte en zo meer dan 10 miljoen pond (11 miljoen euro) ophaalde voor het Britse Rode Kruis. In alle ophef wordt dat nog wel eens vergeten namelijk, het feit dat zij ook slachtoffer is.

Ariana Grande, destijds drieëntwintig jaar oud, is bekend geworden door haar rol in het Nickelodeon-programma Victorious, waarin zij de opgewekte, naïeve, roodharige Cat speelde. Hedendaags is ze bekender door hits zoals Break Free, Side To Side en ook One Last Time, het nummer dat door de toepasselijke tekst representatief werd voor de tragedie en het concert.

Voor mij persoonlijk is Ariana Grande nostalgie. Ik was 11 toen ik haar voor het eerst op televisie zag en van een Twitternaam gebaseerd op haar YouTube-account tot een trui met ‘Put Your Hearts Up’ erop, ik was fan. De afgelopen jaren is mijn muzieksmaak veranderd en mijn Twitternaam is niet meer @osnapitzmyrte. Toch was ik, juist uit nostalgische overwegingen, in mei naar haar concert in Amsterdam gegaan. Twee dingen vielen me op: het jonge publiek, gekenmerkt door de hoeveelheid telefoons die elke keer dat Ariana minder dan tien meter in de buurt liep de lucht in gingen, en daarnaast de onschuld, de zorgeloosheid van het concert. Het was luchthartig, met als keerzijde dat er weinig diepgang in zat. Destijds was ik daar kritisch op, maar dat maakte het verschil met het One Love Manchester-concert des te groter.

Het vergt enorm veel moed om na zo’n traumatische ervaring op een podium te gaan staan en je negatieve gevoelens om te zetten in iets waar mensen wereldwijd troost uit halen. Regelmatig met tranen in haar ogen worstelde ze zich door de nummers heen, waarin ze steun kreeg van andere artiesten, maar ook juist zelf een anker was voor iedereen om haar heen die het ook moeilijk had. Een van die momenten was het optreden van Parrs Wood High School Choir, waar het koor Ariana’s My Everything bracht.

Ariana heeft inmiddels haar Dangerous Woman Tour weer opgepakt en zit momenten in Zuid-Amerika voor haar reeks concerten daar. In een tijd waarin het gevoel van machteloosheid je kan verlammen, waarin je het gevoel hebt dat je niets kan doen, staat zo’n antwoord in schril contrast met de woede die bepaalde politici aanwakkeren. Daarom is Ariana Grande de held van de maand juni, vanwege de klasse en de troost die zij met One Love Manchester kon brengen en zo ook haar eigen trauma recht in de ogen keek.

Foto: Business Insider

lees ook

LVolg ons op facebook

L